Ο γυμνός βασιλιάς

Ο γυμνός βασιλιάς

  του Θανάση Σκαμνάκη

 

                                 Ed. Munch, Anxiety, 1896, color lithograph in black and red on card

Εδώ και πολλές ημέρες τα άρματα παρελαύνουν μπρος μας. Οι θεατές δεν είναι σαν τις άλλες φορές, ένα περιφερόμενο και ποικίλο πλήθος, ως επί το πλείστον αδιάφορο, ρίχνει μια ματιά στην παρέλαση και συνεχίζει να περιδιαβάζει τα λοιπά, να πίνει μπύρες, να σχολιάζει για ποδόσφαιρο και για το άλλο φύλο, να μετράει τα λεφτά του και να σχεδιάζει το επόμενο κόλπο που θα τα κονομήσει. Αυτή τη φορά όλοι προσέχουν και περιμένουν τι άλλο θα εμφανιστεί από τη γωνία. Μιλάνε ζωηρά, κάνουν εκτιμήσεις, προβλέψεις για το τι έρχεται και τι μας περιμένει… Αναβρασμός. Ασυνήθιστη κατάσταση. Και εν τω μεταξύ όλοι διαπιστώνουν, άλλοι έκπληκτοι, άλλο φοβισμένοι, άλλοι πιο προετοιμασμένοι, πως ο παρελαύνων βασιλιάς είναι γυμνός. Προπετάσματα καπνού, ομιχλώδεις ειδήσεις, διαρροές φόβου, αποκρύψεις παντός τύπου, δεν κατορθώνουν να αποκρύψουν το θέαμα!...

Οι παρελαύνουσες αγορές ψάχνουν να βρουν την αυτορρύθμισή τους. Οι πρόεδροι δημοκρατιών, κοινοβουλίων, κομμάτων, συνδέσμων, ιδρυμάτων, οι αρχιερείς, οι επίσκοποι, οι λοιποί συγγενείς, αναζητούν κάποιο κουρέλι να κρύψουν το γυμνό. Το οποίο ως άγαλμα άπτερον εμφανίζει συνεχώς τα πιο ευαισθητα σημεία του εκτεθειμένα.

Ένας ιός, απέσυρε τα πέπλα. Οι πολιτικοί ηγέτες, προσωπικό κυρίως τραπεζών, πολυεθνικών εταιρειών κ.λπ., όλοι ή σχεδόν όλοι οπαδοί του λιγότερου κράτους και των περισσότερων κερδών, καλούνται να διαχειριστούν μια απειλή που τους ξεπερνάει. Η υποβάθμιση της πολιτικής εκπροσώπησης, χρόνια τώρα, παράγει αδυναμίες οι οποίες γίνονται εκκωφαντικές σε περίοδο κρίσης. Πως μπορούν να διαχειριστούν σύνθετα προβλήματα, με ποιο κόστος, υπερ τίνος και σε βάρος τίνος;

Εξ αυτού παρακολουθήσαμε και παρακολουθούμε όλες αυτές τις ημέρες τις εξωφρενικές αβελτηρίες, την ανικανότητα και την αλαζονεία της βλακείας. Και δεν πρόκειται μόνο για τον διακηρυγμένα αμετροεπή και κατώτερο οποιασδήποτε απαίτησης “πλανητάρχη”.

Φυσικά στις μικρές οθόνες της καθημερινής μεγάλης συσκότισης δεν ακούγονται παρόμοια.

Τι έκανε ο πρόεδρος της Γαλλίας λίγες μέρες πριν την πανδημία; Τι αποφάσιζαν οι εκπρόσωποι μόλις στις 5 Φεβρουαριού στην Ευρώπη εκτιμώντας πως δεν υπάρχει ανάγκη ιατρικών υλικών;

Κι ύστερα, το σύστημα Υγείας δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Στην Ιταλία, στην Ισπανία, στη Γαλλία, τα κρεβάτια δεν φτάνουν, οι γιατροί δεν φτάνουν, το νοσηλευτικό προσωπικό δεν φτάνει. Στην Ελλάδα επέβαλαν γενική απαγόρευση κυκλοφορίας (και καλώς) και επαναλαμβανόμενες απειλές για να μη φτάσει η κατάσταση στην αποκάλυψη.

Τι λένε οι δημοσιογραφικές έρευνες;

Μέχρι το 2012 στην Ευρώπη υπήρχαν διαθέσιμα όλα τα στρατηγικά όπλα για την αντιμετώπιση μιας πανδημίας. Μετά τα πήρε η κρίση και ο επελαύνων νεοφιλελευθερισμός που ήθελε να βγάλει τα σπασμένα του με κάθε τρόπο.

Και πρωτίστως στις ΗΠΑ. Εκεί ζει και βασιλεύει ο μεγαλειώδης γυμνός. Επικίνδυνα γυμνός. Εκεί συμβαίνει μπροστά στα φώτα ό,τι επί χρόνια συνέβαινε στο ημίφως. Οι αφροαμερικανοί, οι λατίνοι, οι ανάπηροι είναι στη δεύτερη και στην τρίτη διαλογή, όπως πάντα. Δεν επαρκούν τα δημόσια νοσοκομεία και τα ιδιωτικά δεν τους παίρνουν. Στο μεταξύ πεθαίνουν. Στο Τενεσί, τη Μινεσότα, το Μίτσιγκαν, τη Νέα Υόρκη, την Αλαμπάμα, τη Γιούτα, το Κολοράντο, το Όρεγκον με οδηγίες των κυβερνητών οι γιατροί καλούνται να αξιολογούν τη σωματική και πνευματική ικανότητα των ασθενών και να αποφασίζουν αν θα τους περιθάλψουν ή όχι. Στην Αλαμπάμα γίνονται ωμοί: “διαχείριση ελάχιστων πόρων” επιγράφουν το κείμενο οδηγιών, όπου “τα άτομα με ψυχικές βλάβες αποκλείονται από την παροχή μέσων υποστήριξης αναπνοής”.

Και εν τω μεταξύ αποκαλύπτεται πως οι μυστικές υπηρεσίες της “μεγάλης χώρας” είχαν ειδοποιήσει από το Νοέμβριο πως έρχεται το τσουνάμι του κορονοϊού.

Ο κόσμος της ελευθερίας!..

“Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος” σύμφωνα με την αρχαιοελληνική προσέγγιση. “Πάντων ανθρώπων μέτρον χρήμα”, απαντά ο σύγχρονος καπιταλισμός. Και το αποδεικνύει.

Όταν έλεγαν χρήματα οι αρχαίοι εννοούσαν πράγματα, όταν λένε πράγματα οι σύγχρονοι εννοούν χρήματα, λεφτά, δολάρια…

Τα κράτη, όσο πιο μεγάλα τόσο πιο ωμά κι ασύδοτα, ληστεύουν τις εμπορικές αποστολές που μεταφέρουν ιατρικά εφόδια και εξοπλισμό. Οι Γερμανοί στερούν από τις παραγγελίες που έχουν πληρώσει τους ευρωπαίους “συμμάχους” τους. Οι Αμερικανοί κρατούν στα αεροδρόμια εφόδια για τις χώρες της Λατινικής Αμερικής. Στα αεροδρόμια της Κίνας στον αεροδιάδρομο σχεδόν αλλάζει ο προορισμός.

Οι κυβερνήτες πολλών πολιτειών διαμαρτύρονται πως ο εξοπλισμός που παραλαμβάνουν από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση είναι ακατάλληλος, καθώς περιλαμβάνει συχνά “ληγμένες” μάσκες, χαλασμένα λάστιχα στήριξης, ελαττωματικούς αναπνευστήρες…

Ο φαρμακευτικές εταιρείες χρόνια τώρα δεν παράγουν εμβόλια γιατί δεν αποφέρουν μεγάλα κέρδη, και τώρα απαγορεύουν την πρόσβαση στις απαραίτητες πληροφορίες, τις οποίες έχουν κατοχυρώσει ως ευρεσιτεχνίες, προκειμένου να επιταχυνθεί η παρασκευή του φαρμάκου.

Είναι ο καπιταλισμός! Τι δεν καταλαβαίνεις;

Ταυτόχρονα ενεργοποιούν αδηφάγους αυτοματισμούς στην κοινωνία. Ο ρατσισμός παίρνει συγκεκριμένη υπαρξιακή μορφή. Ο λευκός απέναντι στον ισπανόφωνο ή τον μαύρο, ο αρτιμελής απέναντι στον ανάπηρο, ο ψυχικά υγιής απέναντι στον πάσχοντα, και όλοι μαζί εναντίον των κινέζων και όλων των “κίτρινων” που είναι η αιτία του κακού.

Για άλλη μια φορά το σκοτάδι γίνεται το ημερήσιο φως των εκπαιδευμένων αμαθών.

Οπότε η εικόνα έχει πλέον δυό σαφείς όψεις, όπου περισσότερο από ποτέ οι αποχρώσεις δείχνουν να αφομοιώνονται στα βασικά χρώματα. Γιατί δίπλα σε εκείνους που βλέπουν να παρελαύνει ο βασιλιάς γυμνός, στέκονται κι εκείνοι οι οποίοι αντί να κοιτάνε την παρέλαση μη και δουν το γυμνό κοιτάζουν τον διπλανό τους για να αναγνωρίσουν την αιτία του κακού.

Και δίπλα στις δυνάμεις που διαισθάνονται ή κατανοούν την ανάγκη μιας πραγματικής απελευθέρωσης, στέκονται κι εκείνοι που διαπιστώνουν πως με τις απαγορεύσεις, με την ενίσχυση του κράτους επιτηρητή, που θα έχει βάλει στα κινητά το πρόγραμμα με το οποίο θα ελέγχει κάθε κίνησή μας στο παρόν και (γιατί όχι) στο μέλλον, θα γίνουμε πιο ασφαλείς. Απρόσβλητοι. Όπως πιστεύανε πως είμαστε και πριν τον ιό.

Έτσι θα πιάνουμε τους ιούς, τους λαθραίους, τους κλέφτες (εκείνους που μπουκάρουν στα σπίτια γιατί εκείνους που μπουκάρουν στην εργασία μας και στη ζωή μας δεν τους πιάνει το σύστημα, αυτοί είναι το σύστημα).

Και για να μην παραλείψουμε την ευτράπελη (αλλά όχι λιγότερο επικίνδυνη αν αναλογιστείς τι εκφράζουν και εκπροσωπούν κάποιοι “ιθύνοντες”) πλευρά των πραγμάτων: Ο υπουργός Υγείας (παρακαλώ!) του Ισραήλ (όπως δείχνει η εμφάνισή και οι δηλώσεις του φανατικός ιουδαίος), δήλωσε επισήμως πως ο κορονοϊός είναι η τιμωρία του Θεού για την ομοφυλοφυλία. Εν συνεχεία αρρώστησε από τον ιό!…

Τι είναι πιο επικίνδυνο, εν τέλει;

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ KOMMON.GR ,ΣΑΒΒΑΤΟ 11- 4- 2020

ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΟΥ ΒΥΡΩΝΑ