Στα 1927 κατασκευάζεται από την Αγγλική εταιρία "Power & Traction" ο ατμοηλεκτρικός σταθμός Αγίου Γεωργίου στο Κερατσίνι. Αν δει κάποιος τις φωτογραφίες της εποχής εκείνης ο περιβάλλων χώρος του εργοστασίου είναι ένα πετρώδες άγονο τοπίο πλάι στη θάλασσα του Σαρωνικού. Μαζί με το άλλο εργοστάσιο του Νέου Φαλήρου προγενέστερο (1906) αλλά μικρότερης ισχύος αποτελούν τη βασική και μοναδική πηγή ηλεκτρικής ενέργειας για την ηλεκτροδότηση της πρωτεύουσας της χώρας, την Αθήνα. Άρα μια στρατηγικής σημασίας παραγωγική μονάδα αν σκεφτεί κανείς ότι την εποχή εκείνη (αλλά και μέχρι το 1953) οι διάσπαρτοι ανά τη χώρα ηλεκτρικοί σταθμοί παραγωγής δεν ήταν συνδεδεμένοι με την πρωτεύουσα.
Την "τράπουλα την μοιράζουν" οι Άγγλοι μέχρι το 1941. Το εργοστάσιο λειτουργεί με Έλληνες εργαζόμενους αλλά τον έλεγχο και την εκμετάλλευση την έχει η Αγγλική εταιρία ("Power & Traction"). Η τότε ονομασία ήταν ΗΕΑΠ (Ηλεκτρική Εταιρία Αθηνών Πειραιώς). Ακόμα και τα ωράρια σίτισης ακολουθούν την Αγγλική παράδοση. Στη συνέχεια έχουμε την εισβολή στην πατρίδα μας της Ναζιστικής Γερμανίας. Το εργοστάσιο ελέγχεται από τον κατακτητή μέχρι τον Οκτώβρη του 1944, εποχή που αρχίζουν να υποχωρούν οι Γερμανοί. Η ιστορία μας έχει δείξει λοιπόν ότι όταν ο κατακτητής το χάνει το παιχνίδι παρουσιάζει και το χειρότερο του πρόσωπο. Πως θα τιμωρήσουμε για άλλη μια φορά αυτή τη πολύπαθη χώρα; Θα φροντίσουμε να καταστρέψουμε τις βασικές της υποδομές όπως είναι το εργοστάσιο που ηλεκτροδοτεί την πρωτεύουσα της.
Στις 13 του Οκτώβρη του ΄44 οι Γερμανοί ανατινάζουν τις εγκαταστάσεις της Shell στο Πέραμα και στη συνέχεια κατευθύνονται προς τον όρμο του Αγίου Γεωργίου στο Κερατσίνι που βρίσκεται η "Ηλεκτρική". Το εργοστάσιο είναι δυναμιτισμένο, απλά πρέπει να πατηθεί ο πυροκροτητής. Οι δυνάμεις της αντίστασης όμως είναι εκεί. Εργαζόμενοι, δυνάμεις του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ και της αστυνομίας μάχονται επί ώρες. Οι Γερμανοί χάνουν και η ηλεκτροδότηση της Αθήνας είναι εξασφαλισμένη. Ο φόρος είναι βαρύς όμως. Έντεκα παλληκάρια είναι νεκρά.
Αντώνης Καλαποθάκος (γραμματέας της εργοστασιακής οργάνωσης του ΕΑΜ) , Νίκος Γεωργιάδης (εργάτης της Ηλεκτρικής), Δημήτρης Μαργαρώνης, Ιωάννης Ηλιόπουλος, Παναγιώτης Κοσμίδης, Γρηγόρης Μεγγίσογλου, Συρίγος Παπάζογλου, Γιώργος Γκιόρδας, Ανδρέας Κουνούπας, Παναγιώτης Μαυρομμάτης, Ακρίτας Τοροσιάδης.
Στο χώρο του εργοστασίου στήνεται μνημείο για τους ηρωικούς νεκρούς.
Το 1960 εξαγοράζεται η ΗΕΑΠ από τη ΔΕΗ και το εργοστάσιο έχει πια αλλάξει καύσιμο ύλη και το κάρβουνο αντικαταστάθηκε από το μαζούτ. Ο εκσυγχρονισμός συνεχίζεται και φτάνουμε στα 1997-2000 όπου οι νέες πια μονάδες λειτουργούν με φυσικό αέριο. Δαπανούνται τεράστια κονδύλια και "ο δράκος του Κερατσινίου" όπως ονομάστηκε το 1980 είναι ένα σύγχρονο ηλεκτροπαραγωγικό κέντρο. Στη συνέχεια έρχονται τα χειρότερα. Χρηματιστήριο, Ανώνυμη Εταιρία, και τα περί κατάργησης του μονοπωλίου της ΔΕΗ και άλλα τέτοια που ξεχαρβαλώνουν ότι με κόπο αλλά και με αίμα ο ελληνικός λαός κατάφερε να κρατήσει ζωντανό. Έτσι αυτό που τότε οι Γερμανοί δεν κατάφεραν να καταστρέψουν, καταστρέφεται σήμερα με τις αδιέξοδες νεοφιλελεύθερες πολιτικές των μνημονίων. Το εργοστάσιο παραμένει εκτός λειτουργίας ως ασύμφορο (γιατί δόθηκαν το 2000 τόσα χρήματα άραγε;)
Η ΔΕΗ ισοπεδώνεται και οι εργαζόμενοι σ΄ αυτή αλλά και οι υπόλοιποι αυτής της χώρας κάθε μέρα βλέπουν αυτό που εδώ και τόσα χρόνια οικοδομήθηκε με κόπους να σκορπά στα εξ ων συνετέθη. Θα τους αφήσουμε;
Υ.Γ. Κάθε Οκτώβρη, την Παρασκευή που είναι κοντά στις 13 στο χώρο του εργοστασίου γίνεται μια σεμνή εκδήλωση μνήμης από τους εργαζόμενους σ' αυτό και το σωματείο τους για τους νεκρούς της μάχης. Είστε όλοι προσκεκλημένοι.
Γιώργος Τζανίνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου