Όταν οι λέξεις χάνουν την σημασία τους…

Αναδημοσίευση επιστολής

Δεν υπάρχουν λέξεις για να περιγράψει κανείς την αθλιότητα που επικρατεί στον αύλειο χώρο του 3ου Δημοτικού Σχολείου. Ελάχιστες μέρες πριν την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς. 

Ο Δήμος Βύρωνα προγραμματίζει να υποδεχτεί τους μαθητές του νηπιαγωγείου και του 3ου δημοτικού σχολείου με συνθήματα και τηλέφωνα για να αγοράσουν πρέζα, να βάλουν φωτιά στην κοινωνία, να πάνε να γ… και πολλά, πολλά άλλα. Ντροπή !

Σκουπίδια, βουλωμένα φρεάτια, κατεστραμμένες βρύσες και τάπητας ασφαλείας, βανδαλισμοί σε κάθε γωνιά, συνθέτουν μία εικόνα που είναι ακατάλληλη για δημόσιο σχολείο πολιτισμένης χώρας.

Πριν τρία χρόνια οι γονείς του σχολείου πήραν την πρωτοβουλία και με την συμμετοχή των παιδιών και εκπαιδευτικών του σχολείου έβαψαν και ζωγράφισαν τους τοίχους της αυλής μετατρέποντας το εγκαταλελειμμένο και γεμάτο βρισιές κτήριο σε πραγματικό σχολείο. Δυστυχώς, ο Δήμος Βύρωνα που έχει την αποκλειστική ευθύνη για την συντήρηση του σχολείου δεν συγκινήθηκε από την πρωτοβουλία τους. Άφησε το σχολείο να ρημάζει μέρα με την μέρα στα χέρια βανδάλων για να φτάσει στην σημερινή απερίγραπτη κατάσταση.

Οι φιλότιμες προσπάθειες των εκπαιδευτικών που βρίσκονται σε απόγνωση εξαιτίας και των διοικητικών προβλημάτων, δεν φτάνουν. Σήμερα το πρωί, μπροστά στα έκπληκτα μάτια γονιών και περαστικών, με νταβανόβουρτσες και ρολά προσπαθούσαν να καλύψουν ορισμένα από τα συνθήματα στους τοίχους για να μπορέσουν να υποδεχτούν τους μαθητές τους (υπάρχει σχετικό φωτογραφικό υλικό). Ντροπή! Απαξιώνονται με αυτό τον τρόπο οι δάσκαλοι των παιδιών όταν την ίδια ώρα η τεχνική υπηρεσία της πόλης την οποία ο λαός πληρώνει από το αίμα του απουσιάζει. Και ας είναι ο κ. Δήμαρχος εκπαιδευτικός. 

Ποιος καρεκλοϋπεύθυνος πέρασε από το σχολείο να ελέγξει αν τηρούνται οι όροι για να ανοίξει με ασφάλεια την επόμενη εβδομάδα; Ποια μέτρα πάρθηκαν και με ποιοι οργανόγραμμα; Που βρίσκονται οι δημοτικοί σύμβουλοι, οι δημοτικές παρατάξεις, τα σωματεία και οι φορείς της πόλης; Αναλογίζονται την ευθύνη που έχουν απέναντι στα παιδιά και τους γονείς τους; Όχι βέβαια. Περιμένουν μόνο να σταθούν μπροστά στα παιδιά στον αγιασμό, χωρίς ντροπή, για να διαβάζουν ξύλινα τυποποιημένα μηνύματα και ευχολόγια του υπουργού για την νέα σχολική χρονιά. Να τους πούνε πόσο τα αγαπάνε και με πόση υπευθυνότητα σχεδιάζουν το μέλλον τους! Οι άθλιοι.

Ντροπή σας !

Κοσμάς Τσιάκαλος