Αναδημοσίευση από εδώ.
Στις 18 Μάρτη 1871 ανοίγει μια καινούρια περίοδος στην παγκόσμια Ιστορία. Τη μέρα εκείνη, για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, η κρατική εξουσία πέρασε, αν και για σύντομο χρονικό διάστημα, στα χέρια του προλεταριάτου, της πιο πρωτοπόρας, της μοναδικής μέχρι το τέλος επαναστατικής τάξης της καπιταλιστικής κοινωνίας. Η Κομμούνα που ίδρυσαν το 1871 οι εργάτες του Παρισιού έζησε μόνο 72 μέρες, αλλά η σημασία της για τον παραπέρα απελευθερωτικό αγώνα της εργατικής τάξης ήταν τεράστια.
Για την αντιμετώπιση της αντίδρασης των αστών και των τσιφλικάδων η εργατική τάξη και οι μικροαστοί του Παρισιού ίδρυσαν το Φεβρουάριο του 1871 μια μαζική πολιτική οργάνωση, τη Δημοκρατική Ομοσπονδία της Εθνοφρουράς του τμήματος του Σηκουάνα με δύναμη 215 τάγματα που συγκροτήθηκαν στις εργατικές και σε άλλες δημοκρατικές συνοικίες. Η κεντρική επιτροπή της οργάνωσης με επικεφαλής επιφανείς δημοκράτες και σοσιαλιστές (ανάμεσα τους ήταν και μέλη της Διεθνούς) έγινε ουσιαστικά το έμβρυο της καινούριας λαϊκής εξουσίας που ξεπήδησε από τα κάτω.
Τη νύχτα της 17ης προς τη 18η Μάρτη η κυβέρνηση του Θιέρσου έστειλε στρατό στη Μονμάρτη, στο και σε άλλες εργατικές συνοικίες του Παρισιού για να πάρει από την εθνοφρουρά τα κανόνια, που είχαν αγοραστεί με λεφτά των εργατών. Παρά τον αρχικό αιφνιδιασμό οι άνδρες της Εθνοφρουράς άρπαξαν τα όπλα και με την υποστήριξη του πληθυσμού, ακόμη και των γυναικών, ματαίωσαν τις προσπάθειες του στρατού. Οι στρατιώτες αρνήθηκαν να πυροβολήσουν το λαό, έπιασαν δυο στρατηγούς (το Λεκόντ και τον Τομά) και τους εκτέλεσαν. Η κεντρική επιτροπή της εθνοφρουράς πέρασε από την άμυνα στην επίθεση και έστειλε τάγματα από τις εργατικές συνοικίες στο κέντρο της πόλης. Τα τάγματα αυτά κυρίευσαν την αστυνομική Διεύθυνση, πολλά υπουργεία, σιδηροδρομικούς σταθμούς, τους στρατώνες, σε μερικές συνοικίες τα Δημαρχεία και αργά το βράδυ το κεντρικό Δημαρχείο, όπου ύψωσαν κόκκινη σημαία. Η πρωτεύουσα της Γαλλίας είχε πέσει στα χέρια των ξεσηκωμένων εργατών.
Η κυβέρνηση του Θιέρσου κατέφυγε στην παλιά έδρα των Γάλλων βασιλιάδων, στις Βερσαλλίες (περίπου 19 χιλιόμετρα έξω από το Παρίσι) εκεί συγκέντρωσε και τα πιστά της στρατεύματα. Η κεντρική επιτροπή της εθνοφρουράς έγινε προσωρινή κυβέρνηση του προλεταριάτου που νίκησε και της ριζοσπαστικής μερίδας των μικροαστών που είχε συμμαχήσει μαζί του.
Πηγή: imerodromos.gr - 18 Μαρτίου 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου