Παρασκευή 9 Απριλίου 2021

ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΤΑΙ Η ΠΥΡΚΑΛ και στη θέση της ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ ΕΝΝΕΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη σχεδιάζει -- χωρίς τον ξενοδόχο

και στερεί τους κατοίκους της πόλης και της ευρύτερης περιοχής από ένα χώρο πρασίνου, αναψυχής, αθλητισμού, πολιτισμού, καθώς και από τη δημιουργία αναγκαίων κοινωνικών δομών

ΠΟΛΙΤΕΣ του ΒΥΡΩΝΑ

Σε απολογία και πειθαρχικά καλούνται εργαζόμενοι από τη διοίκηση της ΠΥΡΚΑΛ επειδή συμμετείχαν σε κινητοποιήσεις

Στα κάγκελα οι εργαζόμενοι και το σωματείο των εργαζομένων στην ΠΥΡΚΑΛ Αποκαλύπτουμε την επιστολή που έστειλαν στο Μαξίμου

ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥΣ με την λαϊκή παρέμβαση και δράση ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ!

Το θέμα αυτό άφορα πρωτίστως το Δήμο Δάφνης - Υμηττού αλλά πρέπει να έχουν λόγο και οι όμοροι δήμοι, οι οποίοι θα επιβαρυνθούν κυκλοφοριακά και περιβαλλοντολογικά από το σχεδιασμό της κυβέρνησης

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας το ΣΑΒΒΑΤΟ 10 Απριλίου στις 11 το πρωί, στην πλατεία Υμηττού καλούν δημοτικές κινήσεις της αριστεράς στην πόλη

Με μια κίνηση εντυπωσιασμού αλλά και ταυτόχρονα αποκαλύπτοντας και τα σχέδια της κυβέρνησης του, ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης επισκέφτηκε το εργοστάσιο της ΠΥΡΚΑΛ το Σάββατο 3 Απριλίου και παρουσίασε σε φιέστα -εν αγνοία των κατοίκων και των φορέων της περιοχής- την πρόσθεση να φύγει η ΠΥΡΚΑΛ και στο χώρο να μεταφερθούν εννέα υπουργεία και τέσσερεις εποπτευόμενοι φορείς (συνοπτική παρουσίαση του κυβερνητικού σχεδίου έχει δημοσιευτεί στην "Καθημερινή" από την οποία δανειστήκαμε και τη συγκεκριμένη φωτό).

Η ΠΥΡΚΑΛ ιδρύθηκε το 1874 αρχικά ως «Ελληνικόν Πυριτιδοποιείον Α.Ε.». Λίγο αργότερα μαζί με τους «Αδελφοί Μαλτσινιώτη» το 1908 σχηματίστηκε μια νέα εταιρεία, η Εταιρεία (Ελληνικού) Πυριτιδοποιείου και Καλυκοποιείου, με τα αρχικά ΕΕΠΚ ή ΕΠΚ. Το ακρωνύμιο ΠΥΡ.ΚΑΛ. καθιερώθηκε αργότερα.

Από το 
1934 η εταιρία πέρασε στα χέρια του Πρόδρομου Μποδοσάκη-Αθανασιάδη. Η ΠΥΡΚΑΛ έγινε τελικά μέρος μιας βιομηχανικής αυτοκρατορίας που δημιούργησε ο Μποδοσάκης στην Ελλάδα, με δραστηριότητες στους τομείς των εξορύξεων, της κλωστοϋφαντουργίας, χημικών και λιπασμάτων, υαλουργίας, μηχανουργίας και κατασκευών, καθώς και παροχής υπηρεσιών (ασφάλειες, θαλάσσιες μεταφορές κτλ).

Η ΠΥΡΚΑΛ ευνοήθηκε ιδιαίτερα από τις εξαγωγές πολεμικού υλικού προς την εμπόλεμη Ισπανία κατά τον εμφύλιο πόλεμο του 1936-1939. Ακόμα, η παραγωγή της ήταν ζωτικής σημασίας για την Ελλάδα κατά το Β΄Π.Π..

Το 1953 ολόκληρη η έκταση είχε εξασφαλιστεί με αναγκαστική απαλλοτρίωση για εθνικούς λόγους, μαζί με ένα τμήμα της οδού Ηπείρου και η ΠΥΡΚΑΛ στη νότια πλευρά του Υμηττού, με έκταση 147 στρεμμάτων, κατέχει σήμερα το 20% της έκτασης της πόλης.

Ο πρωθυπουργός πιστός στην νεοφιλελεύθερη πολιτική ξεκαθάρισε εξ αρχής ότι η κυβέρνηση σχεδιάζει την «αξιοποίηση» περίπου 90 στρ. με την μεταφορά εννέα υπουργείων και τη δημιουργία πάρκου υπουργείων,  που θα φέρει το όνομα του Ανδρέα Λεντάκη και θα γίνει με σύμπραξη ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Άρα είναι βέβαιο ότι τα ιδιωτικά κεφάλαια που θα διατεθούν και θα επενδυθούν θα θέλουν να διασφαλιστεί σε βάθος δεκαετιών η κερδοφορία τους και μεταξύ άλλων και οι θέσεις πάρκινγκ, στάθμευσης κ.λ.π. που θα δημιουργηθούν θα είναι με πληρωμή. Φυσικά η ανακοίνωση του κ. Πρωθυπουργού έγινε στην... τούρλα του Σαββάτου, όπως λέει ο λαός μας, χωρίς να υπάρχουν μελέτες κυκλοφοριακές, περιβαλλοντολογικές κ.λ.π.

Πρόκειται για ένα σχέδιο που εάν πραγματοποιηθεί θα έχει τεράστιες αρνητικές επιπτώσεις όχι μόνο για το Δήμο Δάφνης-Υμηττού αλλά για την ευρύτερη περιοχή, καθώς θα δημιουργήσει εκτός των άλλων τεράστια προβλήματα κυκλοφοριακά, στάθμευσης, περιβάλλοντος με πολύ αυξανόμενο κυκλοφοριακό φορτίο όχι μόνο στην γύρω περιοχή αλλά και στους όμορους δήμους, Βύρωνα, Αγ. Δημητρίου, Ηλιούπολης, αν όχι και στο δήμο Ν. Σμύρνης. Επιπλέον στερεί και τους κατοίκους της πόλης και της ευρύτερης περιοχής από τη δυνατότητα να έχουν ένα χώρο πρασίνου, αναψυχής, αθλητισμού, πολιτισμού και κοινωνικών υποδομών.

Η δημοτική αρχή Δάφνης-Υμηττού, που είναι γνωστό ότι έχει πολιτικά προνομιακή σχέση με το περιβάλλον του πρωθυπουργού και σύνδεσμο τον πρώην δήμαρχο και σημερινό Γραμματέα του υπ. εσωτερικών κ. Σταυριανουδάκη, φαίνεται ότι είναι αποφασισμένη να βάλει πλάτη εν αγνοία των κατοίκων και των φορέων για να θυσιαστεί ο χώρος της ΠΥΡΚΑΛ για το χατίρι του Πρωθυπουργού και προς όφελος των οικονομικών συμφερόντων,  που βλέπουν την έκταση ως «φιλέτο». Αυτό διαφάνηκε και στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβούλιου στις 31 Μαρτίου, αλλά και στο χαιρετισμό του. Δημάρχου κ. Τάσου Μπινίκου στη φιέστα της κυβέρνησης. Να θυμίσουμε ότι το δημοτικό συμβούλιο του δήμου το 2011 σε ψήφισμα του (δείτε εδώ) (το οποίο δεν είχαν ψηφίσει μόνο δύο δημοτικοί σύμβουλοι τότε) αναφέρει μεταξύ άλλων:
«Δεν αποδέχεται σε καμία περίπτωση στο όνομα της όποιας αποκρατικοποίησης και του όποιου στρατηγικού επενδυτή, την ιδιωτικοποίηση με πώληση ή παραχώρηση της έκτασης που σήμερα καταλαμβάνει η ΠΥΡΚΑΛ.
Είναι αντίθετο σε οποιεσδήποτε άλλες χρήσεις της παραπάνω έκτασης πλην των όσων προβλέπονται στο ΦΕΚ 1061Δ/17-9-1996.
Δηλώνει ότι η Δημοτική αρχή και οι δημότες θα είναι αμετακίνητοι στην προάσπιση των συμφερόντων του Δήμου και της ευρύτερης περιοχής, έτοιμοι για κάθε δυναμική ενέργεια για να παραμείνει ο χώρος δημόσιος και να γίνει πάρκο με αθλητικές και πολιτιστικές χρήσεις, ανάσα ζωής όχι μόνο για το Δήμο μας αλλά για όλη την Αθήνα.».
Το αίτημα της απομάκρυνσης της ΠΥΡΚΑΛ, είχε τεθεί πολλές φορές στο παρελθόν από τους κατοίκους και τους φορείς της περιοχής και είχαν δοθεί αγώνες στο παρελθόν και με τους δημάρχους, όπως ο Σάκος, ο Λεντάκης, ο Αριανάς, απαιτώντας να απομακρυνθεί το εργοστάσιο και να διαμορφωθεί ο χώρος σε πνεύμονα πρασίνου, αναψυχής και να διατηρηθούν ορισμένα από τα υπάρχοντα κτίρια που θεωρούνται δείγματα βιομηχανικής αρχιτεκτονικής.

Όνειρο ζωής αποτελούσε και αποτελεί η απομάκρυνση του εργοστασίου και ο χώρος να διαμορφωθεί σε ένα υπερτοπικό πάρκο αναψυχής και περιπάτου. Κανένας δεν φανταζόταν ότι θα ερχόταν ο Μητσοτάκης για να φέρει στη θέση του εργοστασίου εννέα υπουργεία και διαφόρους φορείς με την εκκωφαντική παραπλανητική ονομασία «Πάρκο Υπουργείων - Ανδρέας Λεντάκης», που όμως πάρκο του λαού δεν θα είναι.

Οι παρατάξεις της αντιπολίτευσης «Πολίτες σε Κίνηση Δάφνης Υμηττού», «Λαϊκή Συσπείρωση», «Μαρίδα», «Ανυπότακτες Γειτονιές» με τις αρχικές τους τοποθετήσεις και με τη συμμετοχή τους στη διαμαρτυρία την ημέρα της φιέστας (δείτε αναλυτικά εδώ), διαφωνούν με την πρόταση της κυβέρνησης και ετοιμάζουν τις επόμενες αγωνιστικές τους κινήσεις. Οι φορείς του Υμηττού και των γύρω δήμων ζητούν να απομακρυνθεί το εργοστάσιο και να διαμορφωθεί ο χώρος σε πνεύμονα πρασίνου με έκταση ίση με αυτή του εθνικού κήπου και να διατηρηθούν ορισμένα από τα υπάρχοντα κτίρια που θεωρούνται ιστορικά και διατηρητέα.

Σύμφωνα με καταγγελίες εργαζομένων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε απολογία καλούνται μέσω πειθαρχικής διαδικασίας οι εργαζόμενοι της ΠΥΡΚΑΛ, επειδή συμμετείχαν στην κινητοποίηση στις 3/4/2021. Αν συμβαίνει αυτό πρόκειται για τεράστια πρόκληση προς τα δημοκρατικά δικαιώματα από την κυβέρνηση και τη διοίκηση της ΠΥΡΚΑΛ προς όλους τους εργαζόμενους της χώρας.

Έχει ενδιαφέρον ποια θα είναι η τοποθέτηση των δημοτικών αρχών, των κατοίκων και των φορέων των όμορων δήμων στα σχέδια αυτά, που είναι βέβαιο ότι θα επιδράσουν επιβαρυντικά στη ζωή των κατοίκων των δήμων αυτών. Ήδη στο Βύρωνα ο δημοτικός σύμβουλος και επικεφαλής της Ριζοσπαστικής Ενωτικής Κίνησης κ. Μαυρόπουλος έθεσε το θέμα στο δημοτικό συμβούλιο και αναμένεται μια πρώτη απάντηση από την δημοτική αρχή του Βύρωνα.

Αντίθεση στο σχεδιασμό της κυβέρνησης έχουν εκφράσει και τα κόμματα της αντιπολίτευσης.

Στα κάγκελα οι εργαζόμενοι και το σωματείο των εργαζομένων στην ΠΥΡΚΑΛ

Οι εργαζόμενοι στην ΠΥΡΚΑΛ έχουν τους δικούς τους λόγους και δικαιολογημένα αντιδρούν στα σχέδια της κυβέρνησης. Εκφράζουν βάσιμους φόβους για την πολεμική βιομηχανία και την αμυντική θωράκιση της χώρας, αλλά και για τη διασφάλιση όλων των θέσεων εργασίας.

Αποκαλύπτουμε τις επιστολές που έστειλαν στο Μαξίμου (δείτε εδώ), αλλά και στο δήμο Δάφνης Υμηττού (δείτε εδώ) με τις θέσεις τους για αυτό το πολύ σοβαρό ζήτημα -εκτός των άλλων-  και για την άμυνα της χώρας μας.


Λίγα λόγια για την ιστορία της ΠΥΡΚΑΛ

Όπως αναγράψαμε και παραπάνω, η ΠΥΡΚΑΛ ιδρύθηκε το 1874 αρχικά ως «Ελληνικόν Πυριτιδοποιείον Α.Ε.». Λίγο αργότερα μαζί με τους «Αδελφοί Μαλτσινιώτη» το 1908 σχηματίστηκε μια νέα εταιρεία, η «Εταιρεία (Ελληνικού) Πυριτιδοποιείου και Καλυκοποιείου», με τα αρχικά ΕΕΠΚ ή ΕΠΚ. Το ακρωνύμιο ΠΥΡ.ΚΑΛ. καθιερώθηκε αργότερα.

Από τα 1934 η εταιρία πέρασε στα χέρια του Πρόδρομου Μποδοσάκη-Αθανασιάδη,. Η ΠΥΡΚΑΛ έγινε τελικά μέρος μιας βιομηχανικής αυτοκρατορίας που δημιούργησε ο Μποδοσάκης στην Ελλάδα, με δραστηριότητες στους τομείς των εξορύξεων, της κλωστοϋφαντουργίας, χημικών και λιπασμάτων, υαλουργίας, μηχανουργίας και κατασκευών, καθώς και παροχής υπηρεσιών (ασφάλειες, θαλάσσιες μεταφορές κτλ).

Η ΠΥΡΚΑΛ ευνοήθηκε ιδιαίτερα από τις εξαγωγές πολεμικού υλικού προς την εμπόλεμη Ισπανία κατά τον εμφύλιο πόλεμο του 1936-1939. Ακόμα, η παραγωγή της ήταν ζωτικής σημασίας για την Ελλάδα κατά το Β΄Π.Π..

Το 1953 ολόκληρη η έκταση είχε εξασφαλιστεί με αναγκαστική απαλλοτρίωση για εθνικούς λόγους, μαζί με ένα τμήμα της οδού Ηπείρου και η ΠΥΡΚΑΛ στη νότια πλευρά του Υμηττού, με έκταση 147 στρεμμάτων, κατέχει σήμερα το 20 τις εκατό της έκτασης της πόλης.

Κατά την περίοδο της Κατοχής οι εγκαταστάσεις της πέρασαν στα χέρια των Γερμανών, που τις βρήκαν άθικτες, καθώς τα σχέδια απομάκρυνσης του εξοπλισμού και ανατίναξής τους δεν υλοποιήθηκαν. Οι Γερμανοί ωστόσο δεν απέτυχαν στο ανάλογο δικό τους σχέδιο και φεύγοντας από την Ελλάδα άφησαν το εργοστάσιο της ΠΥΡΚΑΛ σε ερείπια. Ο εξοπλισμός και τα μηχανήματα επίσης φυγαδεύτηκαν και η άλλοτε μεγαλύτερη βιομηχανία της Ανατολικής Μεσογείου και Μέσης Ανατολής έπρεπε να ξεκινήσει από το μηδέν.

Αρχικά ασχολήθηκε με την παραγωγή μεταλλικών ειδών και καταναλωτικών προϊόντων, αλλά σύντομα αναγεννήθηκε στην παλιά της αίγλη χάρη σε μια σειρά από παραγγελίες του Ελληνικού Στρατού, του ΝΑΤΟ και παραδόξως της Δυτικής Γερμανίας. Στις επόμενες δύο δεκαετίες η ΠΥΡΚΑΛ αναγεννήθηκε δημιουργώντας νέες εγκαταστάσεις και αναπτύσσοντας νέα προϊόντα.

Μεγάλο πλήγμα δέχτηκε ωστόσο, όταν στα 1976 το Ελληνικό κράτος αποφάσισε να δημιουργήσει την ΕΒΟ, που αρχικά ανέλαβε την παραγωγή του τυφεκίου G3 της Γερμανικής Heckler & Koch, το οποίο καθιέρωσε ο Ελληνικός Στρατός αντί του FN FAL, που η ΠΥΡΚΑΛ ήδη είχε αρχίσει να παράγει με άδεια από τη Βελγική εταιρία FN.

Η ανάπτυξη της ΕΒΟ έβλαψε σοβαρά την ΠΥΡΚΑΛ καθώς οι δύο εταιρίες προσέφεραν ανταγωνιστικά προϊόντα. Στη δεκαετία του ’70 η εταιρία υπέστη αρκετά ακόμα πλήγματα καθώς έχασε πολλούς από τους παραδοσιακούς πελάτες των εξαγωγών της. Και άλλες θυγατρικές της αυτοκρατορίας Μποδοσάκη υπέφεραν κατά την ίδια περίοδο και τελικά το κράτος επενέβη στη δεκαετία του ’80 για να βοηθήσει την εταιρία.

Στα 1982, η ΠΥΡΚΑΛ εθνικοποιήθηκε. Εξακολουθεί να επενδύει σε έρευνα και ανάπτυξη και να επεκτείνει τις δραστηριότητές της σε νέα προϊόντα πυρομαχικών, ναρκών, βομβών, πυροκροτητών, ηλεκτρονικών κ.α. συμμετέχει στην παραγωγή των Stinger και άλλων πυραύλων. Προχώρησε ακόμα και σε δικής της ανάπτυξης σχέδια οπλικών συστημάτων στη δεκαετία του ’90, και σε μία Ελληνικής σχεδίασης σύγχρονη ανεμογεννήτρια το 2002. Το 2004, επαναλαμβάνοντας τη συνταγή που εφάρμοσε έναν αιώνα πριν, συγχωνεύτηκε με την ΕΒΟ, στο πλαίσιο αναδιοργάνωσης της (ήδη προβληματικής) αμυντικής βιομηχανίας, δημιουργώντας έτσι την ΕΑΣ (Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα).

Η ΠΥΡΚΑΛ να γίνει ΠΑΡΚΟ του ΛΑΟΥ

ΟΧΙ το γραφείο του κάθε ΥΠΟΥΡΓΟΥ

ΠΟΛΙΤΕΣ του ΒΥΡΩΝΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου