ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ
Τον προηγούμενο μήνα, μετά βίας ψηφίστηκε, με μια ψήφο διαφορά και με απουσίες από την πλευρά των δημοτικών συμβούλων που επρόκειτο να τον καταψηφίσουν (ανάμεσα στις απουσίες ήταν και η δική μου, που είχα δηλώσει, κατά τη διάρκεια της ομιλίας μου, την πρόθεσή μου να τον καταψηφίσω αλλά για προσωπικούς λόγους έφυγα πριν την ονομαστική ψηφοφορία), ο προϋπολογισμός του δήμου μας και στο δημοτικό συμβούλιο του Ιανουαρίου, καταψηφίστηκε η πρόταση της δημοτικής αρχής, στη συζήτηση για το ασφαλιστικό και υπερψηφίστηκε η πρόταση της αντιπολίτευσης.
Σε αυτά αξίζει να προσθέσουμε τις υπαναχωρήσεις και τους τακτικισμούς της δημοτικής αρχής στο θέμα του Τοπικού Σχεδίου Διαχείρισης Απορριμμάτων αλλά κι ακόμη ένα δημοτικό συμβούλιο, στο οποίο η δημοτική αρχή αντέδρασε σπασμωδικά και χρειάστηκε να αλλάξει τη θέση της. Στην πρόταση της αντιπολίτευσης για ψήφισμα ενάντια στις δηλώσεις Φίλη σχετικά με την γενοκτονία των Ποντίων, ο δήμαρχος προσπάθησε να αρνηθεί τη συζήτηση και την κατάθεση ψηφίσματος και κατέληξε να ψηφίσει αυτός και η δημοτική ομάδα του το προτεινόμενο ψήφισμα.
Πως όμως φτάσαμε ως εδώ και τι σηματοδοτούν οι διαρροές και οι αντιδράσεις στην διοικούσα παράταξη, οι οποίες μάλιστα πιθανολογώ ότι θα γίνουν ακόμη πιο έντονες στην πορεία, αν δεν αποφασίσει να αλλάξει ρότα ο δήμαρχος και η δημοτική αρχή και κυρίως εάν δε σεβαστεί την ανάγκη για αλλαγές και ρήξεις, τις οποίες μάλιστα υποσχέθηκε και δεν υλοποιεί.
Στην προσπάθεια να ερμηνεύσουμε την πρωτοφανή και σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα εσωτερική ρήξη, θα πρέπει να δούμε τι συμβαίνει σήμερα στο «Δημαρχείο».
Αντιδήμαρχος Ναπολέων…
Ένα βασικό στοιχείο είναι η συγκέντρωση της εξουσίας σε μια μικρή ομάδα ανθρώπων, οι οποίοι διαχειρίζονται και αποφασίζουν.
Εντυπωσιακός είναι ο ρόλος Αντιδημάρχου, που έχει συγκεντρώσει σχεδόν όλες τις εξουσίες στα χέρια του (αντιδήμαρχος οικονομικών υπηρεσιών, αντιδήμαρχος διοικητικών υπηρεσιών, αντιδήμαρχος αθλητισμού, υπεύθυνος του κολυμβητηρίου, πρόεδρος του ΟΠΑ -κι ένας θεός ξέρει τι άλλο ακόμη), αλλά και άλλες ενδιαφέρουσες περιπτώσεις, οικογενειοκρατίας, πράγμα όμως που δεν ξενίζει αυτούς που ασχολούνται με τα κοινά, μια και η οικογενειοκρατία όπως φαίνεται δεν ενοχλεί στο ΝΕΟ ΣΥΡΙΖΑ. Σας θυμίζω τον γραμματέα της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και την κάθοδο στις εθνικές εκλογές του γιού του δημάρχου, (αμέσως μετά την εκλογή του κ. Κατωπόδη ως δήμαρχος), ως υποψηφίου 2 φορές και μάλιστα τη δεύτερη στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ. Όλα τα παραπάνω βέβαια καμιά σχέση δεν έχουν με τις αξίες και τις αρχές της αριστεράς αλλά και της δημοκρατίας και της αξιοκρατίας. Δείχνουν όμως ξεκάθαρα την αντίληψη για τη νομή της εξουσίας και είναι σίγουρο πως δημιουργούν αντιδράσεις, απογοητεύσεις και διαφωνίες, οι οποίες, κατά τη γνώμη μου, είναι θέμα χρόνου να βγουν στην επιφάνεια.
Ένα δεύτερο στοιχείο είναι η αδυναμία και η άρνηση υλοποίησης των προεκλογικών δεσμεύσεων, αλλά κι ακόμη χειρότερα η εφαρμογή αποφάσεων που έρχονται σε αντίθεση με όσα είχε υποσχεθεί η παράταξη. Κλασσικό παράδειγμα η στάση της δημοτικής αρχής στο Τοπικό Σχέδιο Διαχείρισης Απορριμμάτων το οποίο προέβλεπε μεταξύ άλλων τη δημιουργία μιας μικρής χωματερής στην καρδιά του Υμηττού.
Τρίτο στοιχείο είναι η οικονομίστικη και διαχειριστική λογική με την οποία πορεύεται και λειτουργεί η δημοτική αρχή. Κανένα όραμα, καμιά προσπάθεια για ανατροπές, κανένα «αριστερό», φιλολαϊκό πρόσημο στις κινήσεις της. Ξεχάστηκαν οι διαβουλεύσεις με το λαό και οι συμμετοχικοί προϋπολογισμοί κι έμειναν μόνο τυπικές «επιτροπές» οι οποίες δεν συγκινούν κανέναν. Ακόμη και στοιχεία του Καλλικράτη που προσθέτουν στη δημοκρατία και υπερασπίζονται τους δημότες απέναντι στις αυθαιρεσίες της εξουσίας, όπως ο θεσμός του «συμπαραστάτη του δημότη» έχουν καταργηθεί, για να μην ενοχλείται η αρχή, κατά πως φαίνεται.
Αντίθετα, κυρίαρχη είναι η λογική του εντυπωσιασμού, θεαματικού χαρακτήρα, χωρίς ουσία, προσπάθειες, όπως απονομές και βόλτες στην πόλη (καλές για άλλες εποχές) που μοναδικό στόχο έχουν την προβολή προσώπων, ενώ παράλληλα αποκλείονται και μένουν αβοήθητες σοβαρές και αξιόλογες κινήσεις (πχ κοινωνικό φαρμακείο), με ουσιαστική προσφορά στην κοινωνία, διότι δεν υποτάσσονται στις πολιτικές επιταγές της δημοτικής αρχής.
«Είμαστε δικά σας παιδιά»
Τέταρτο στοιχείο και ιδιαίτερα σημαντικό είναι η προσπάθεια στήριξης της κυβέρνησης και των επιλογών της, ακόμη κι αυτών που έρχονται σε αντίθεση με τις ανάγκες του δήμου ή και της κοινωνίας γενικότερα.
Καμιά απολύτως διεκδίκηση παρά μόνο η «χωριάτικη» αντίληψη (παραμένει κυρίαρχη απ’ τον καιρό της τουρκοκρατίας), είμαστε «δικά σας παιδιά» στηρίξτε μας, ακόμη και εις βάρος άλλων, με στόχο να πάρουμε ότι μπορούμε είτε απ την περιφέρεια, είτε από κάνα υπουργείο.
Μάλιστα η δημοτική αρχή «έδωσε ρέστα» στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο, όταν με το ψήφισμα που πρότεινε και με τις ομιλίες επιφανών μελών της, υπερασπίστηκε το φορομπηχτικό και μνημονιακό ασφαλιστικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης, που βρίσκει απέναντί του το σύνολο σχεδόν της κοινωνίας.
Η λειτουργία της δημοτικής αρχής, ως το «μακρύ χέρι» της κυβέρνησης, μπορεί φυσικά να δικαιολογηθεί από την κομματική καταγωγή των μελών της, έχει όμως ως λογική συνέπεια, να οδηγήσει και σε σκληρές αντιδράσεις, από το κομμάτι της αριστεράς που συνεχίζει να υπερασπίζεται τον αγώνα ενάντια στα μνημόνια και την πολιτικής της υποτέλειας.
Εντυπωσιακό κι άξιο αναφοράς στοιχείο, είναι η ομοιότητα στο «διοικητικό μοντέλο της παρέας» του κ. Τσίπρα και του κ. Κατωπόδη, αλλά και η επιχειρηματολογία (μάλλον για προπαγάνδα πρόκειται) του τύπου «δε θέλουμε, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς».
Φυσικά οι εποχές είναι δύσκολες.
Φυσικά οι πόροι ελάχιστοι.
Φυσικά τίποτε δεν είναι εύκολο.
Όμως όταν ούτε ένα απλό ψήφισμα, ενάντια σε ένα νόμο στον οποίο αντιδρά το σύνολο της κοινωνίας, δεν τολμάς να ψηφίσεις, τότε δεν συζητάμε για το καλό μιας πόλης, αλλά για το κοντόφθαλμο συμφέρον ενός κόμματος ή και ενός κομματικού μηχανισμού.
Ο Σωτήρης Παπαμιχαήλ είναι ανεξάρτητος δημοτικός σύμβουλος Δ. Βύρωνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου