Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία

Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (3 Δεκεμβρίου) θεσπίστηκε και τηρείται παγκόσμια από τα Ηνωμένα Έθνη από το 1992. Εορτάζεται σε όλον τον Πλανήτη προωθώντας την κατανόηση σε θέματα αναπηρίας και την κινητοποίηση υπέρ των δικαιωμάτων αξιοπρέπειας και ευημερίας των ατόμων με αναπηρία. Επιδιώκει την αύξηση του βαθμού ένταξης των ατόμων με αναπηρία σε κάθε πτυχή της πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής και πολιτιστικής ζωής.  Η αρχική της ονομασία ήταν «Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες»

Αρχικά ανακηρύχτηκε  Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες.

Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ  ανακήρυξε το 1981 ως Διεθνές Έτος των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες  ζητώντας ένα σχέδιο δράσης σε εθνικό, περιφερειακό και διεθνές επίπεδο, με ιδιαίτερη έμφαση στην ισότητα των ευκαιριών, την αποκατάσταση και την πρόληψη των αναπηριών.

Το θέμα της συγκεκριμένη ημέρας είναι "η πλήρης συμμετοχή και ισότητα", η οποία ορίζεται ως το δικαίωμα των ατόμων με αναπηρία να συμμετέχουν πλήρως στη ζωή και την ανάπτυξη των κοινωνιών τους, να απολαμβάνουν συνθήκες διαβίωσης ίσες με εκείνες των άλλων πολιτών, και να έχουν ίσο μερίδιο στη βελτίωση των συνθηκών που προκύπτουν από την κοινωνικο-οικονομική ανάπτυξη.

Ηνωμένα Έθνη: η Δεκαετία των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες 1983-1992

Προκειμένου να υπάρξει ένα χρονικό διάστημα κατά το οποίο οι κυβερνήσεις και οι οργανώσεις θα μπορούσαν να εφαρμόσουν τις δραστηριότητες που συστήνονται στο Παγκόσμιο Πρόγραμμα Δράσης των Η.Ε., η Γενική Συνέλευση ανακήρυξε τα έτη 1983 έως1992 ως Δεκαετία των Ηνωμένων Εθνών για τα Άτομα με Ειδικές Ανάγκες.

Από το 1992 η 3 Δεκεμβρίου  μετονομάστηκε και θεσπίστηκε, από τα Ηνωμένα Έθνη  σε  Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία.

Στην Ελλάδα

Στη χώρα μας, ο αριθμός των ατόμων με αναπηρία, υπολογίζεται γύρω στο 1.000.000, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του κράτους.

Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία δίνει την ευκαιρία να αναδειχτούν οι ευθύνες των κυβερνήσεων, των Δήμων και άλλων εμπλεκόμενων κρατικών φορέων απέναντι στα άτομα με αναπηρία.

Χρειάζεται οι πολιτικές που ασκούνται να έχουν στο κέντρο της προσοχής τους τα δικαιώματα και τις σύγχρονες ανάγκες  των ανθρώπων με αναπηρία. Να αντιμετωπίζονται με αξιοπρέπεια στα πλαίσια μιας καθημερινής και διαρκείς προσπάθειας για την εξυπηρέτηση των εδικών αναγκών αυτών των συνανθρώπων μας από την βρεφική ηλικίας έως να κλείσει ο κύκλος της ζωής τους.

Οι πολιτικές να έχουν κοινωνικό πρόσημο και όχι νεοφιλελεύθερο. Για να στοχεύουν στην διαρκεί βελτίωση της κατάστασης προϋποθέτει πρώτα από όλα την αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης και της χρηματοδότησης των Δήμων για να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες και τα δικαιώματα των συνανθρώπων μας . Προϋποθέτει μια συνεχή προσπάθεια για την διαμόρφωση μιας καθημερινής κουλτούρας και ευαισθητοποίησης της κοινωνίας που θα δείχνει το σεβασμό της στα δικαιώματα αυτών των ανθρώπων και αυτό δεν μας χαρακτηρίζει ως κοινωνία, έχουμε σοβαρό έλλειμμα.

ΔΗΜΟΣ ΒΥΡΩΝΑ

Η πολιτική του Δήμου Βύρωνα υστερεί και  υπολείπεται διαχρονικά των αναγκών και των δικαιωμάτων των συνανθρώπων με αναπηρία, ανεξάρτητα απο κοινωνική τάξη, εθνότητα, θρησκεία, ηλικία που ζει στην πόλη.

·         Παρά τα όσα κατά καιρούς εξαγγέλλονται από τις δημοτικές αρχές δεν υπάρχουν στοιχεία για το πόσοι είναι οι συνάνθρωποι μας με αναπηρία  που ζουν στην πόλη μας. Δεν υπάρχει καταγραφή για τις ηλικιακές ομάδες, τις διαφορετικές μορφές αναπηρίας,  ούτος ώστε να ασκηθεί από το Δήμο και η ανάλογη πολιτική για τις ανάγκες και τα δικαιώματα τους.

·         Οι περισσότερες  από τις υπηρεσίες και  δομές του Δήμου δεν είναι προσβάσιμες για τους ανθρώπους αυτούς.  Είναι χαρακτηριστικό ότι  στο ΚΑΠΗ Αγ. Τριάδας το φυσικοθεραπευτήριο που το επισκέπτονται καθημερινά ασθενείς, στεγάζεται στον πάνω όροφο, που δεν υπάρχει ούτε Ανσασέρ και χρειάζεται να ανέβει ο ασθενής  πάνω από είκοσι σκαλοπάτια.

·         Δεν έχει δημιουργηθεί   ακόμα το δημόσιο σχολείο για μαθητές με αναπηρία. Δεν υπάρχει δημόσιο, δημοτικό Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης παιδιών.

·         Ενώ στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς δεν υπάρχουν δομές υποστήριξης, τμήμα ένταξης για αυτά τα παιδιά, ούτε  ειδική παράλληλη στήριξη  σε παιδιά που έχουν ανάγκη. Επιβαρύνονται οικονομικά οι γονείς για να υπάρχει ιδιωτική παράλληλη στήριξη για αυτά τα παιδιά στο δημοτικό σταθμό, πράγμα απαράδεκτο γιατί ο Δήμος μετακυλύει το οικονομικό  κόστος και την ευθύνη στο γονιό.

·         Δεν υπάρχει  επίσης  δημόσιο, δημοτικό κέντρο αποκατάστασης και φροντίδας διαφόρων παθήσεων.

Η δημοτική αρχή δεν διαφυλάσσει τα δικαιώματα των αναπήρων και των  πεζών.

Ο Βύρωνας απέχει πολύ από μια σύγχρονη πόλη που να γίνονται σεβαστά τα δικαιώματα των ανάπηρων.

Η κυκλοφορία των ατόμων με αναπηρία και γενικότερα των πεζών στα πεζοδρόμια της πόλης γίνεται μετ εμποδίων, εξ αιτίας της προτεραιότητας που δίνεται στην  κυκλοφορία των οχημάτων και δικύκλων. Οι διαβάσεις  για τους αναπήρους στα πεζοδρόμια τις περισσότερες φορές δεν είναι ελεύθερες καθώς επίσης και οι διαγραμμίσεις για τους τυφλούς, επιβεβαιώνοντας τις ευθύνες των δημοτικών αρχών  καθώς και το έλλειμμα ευαισθησίας που έχουμε ως κοινωνία.

Οι πλατείες και οι πεζόδρομοι  μετατρέπονται σε πόλο έλξης εμπορικής δραστηριότητας για τους ιδιώτες ( τραπεζοκαθίσματα παντού, πρόσθετες κατασκευές).

Σε αυτή την κατάσταση  δεν πρέπει να μπει ένα φρένο;

Η Διεύθυνση Κοινωνικής Πολιτικής & Υγείας και το Κέντρο Κοινότητας του Δήμου Βύρωνα  ως αρμόδιο γραφείο για την εξυπηρέτηση των αιτημάτων των ατόμων με αναπηρία αλλά και των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, στεγάζεται στην οδό Καλλιπόλεως 59 & Αγ. Σοφίας τηλ. 2107624403. 

ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΟΥ ΒΥΡΩΝΑ