8 Μαρτίου
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
Η
Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας είναι μια μέρα που ξεχωρίζει, όχι επειδή σήμερα
θυμούνται κάποιοι να προσφέρουν λουλούδια και να πουν χρόνια πολλά στις
γυναίκες αλλά γιατί έρχεται να
υπενθυμίσει τους αγώνες των γυναικών για την ανεξαρτησία τους και την προσφορά τους
στο κοινωνικό σύνολο.
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο
στις 8 Μαρτίου, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις
8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες
ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Η πρώτη Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το
1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε δύο
χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.
Ιστορία της 8ης Μαρτίου
Η 8η Μαρτίου ορίστηκε το 1977 από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ως Παγκόσμια Ημέρα για τα δικαιώματα της Γυναίκας και τη Διεθνή Ειρήνη.
Η ιδέα για τον εορτασμό της προέκυψε κατά το πέρασμα στον 20ό αιώνα, το οποίο σηματοδοτήθηκε από την εκβιομηχάνιση, την πληθυσμιακή έκρηξη και τις ριζοσπαστικές ιδεολογίες. Το έναυσμα, όμως, είχε δοθεί αιώνες πριν, με τη Λυσιστράτη να πρωτοστατεί σε μια ιδιόμορφη «φεμινιστική» απεργία, προκειμένου να τελειώσει ο πόλεμος των ανδρών.
Η 8η Μαρτίου ορίστηκε το 1977 από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ως Παγκόσμια Ημέρα για τα δικαιώματα της Γυναίκας και τη Διεθνή Ειρήνη.
Η ιδέα για τον εορτασμό της προέκυψε κατά το πέρασμα στον 20ό αιώνα, το οποίο σηματοδοτήθηκε από την εκβιομηχάνιση, την πληθυσμιακή έκρηξη και τις ριζοσπαστικές ιδεολογίες. Το έναυσμα, όμως, είχε δοθεί αιώνες πριν, με τη Λυσιστράτη να πρωτοστατεί σε μια ιδιόμορφη «φεμινιστική» απεργία, προκειμένου να τελειώσει ο πόλεμος των ανδρών.
Κατά τη διάρκεια της Γαλλικής επανάστασης οι
γυναίκες του Παρισιού ζητούσαν «ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα» στις Βερσαλίες.
Η γιορτή ουσιαστικά αφορά στους αγώνες συνηθισμένων γυναικών, που με το θάρρος
και την αποφασιστικότητα τους έγραψαν ιστορία.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι εργάτριες στο
τομέα της υφαντουργίας και του ιματισμού κινητοποιήθηκαν στις 8 Μάρτη
του 1857 στη Νέα Υόρκη για τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και τους
χαμηλούς μισθούς τους. Η αστυνομία επιτέθηκε και διέλυσε βίαια το πλήθος των
λευκοντυμένων γυναικών, όμως το εργατικό κίνημα είχε ήδη γεννηθεί. Δυο χρόνια
αργότερα, οι γυναίκες που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις οργάνωσαν το πρώτο
εργατικό σωματείο γυναικών και συνέχισαν τον αγώνα για τη χειραφέτηση τους.
Το 1908 παρέλασαν 15.000 γυναίκες στους δρόμους της Νέας Υόρκης ζητώντας λιγότερες ώρες εργασίας, καλύτερους μισθούς και δικαίωμα ψήφου. Υιοθέτησαν το σύνθημα «Ψωμί και τριαντάφυλλα», με το ψωμί να συμβολίζει την οικονομική ασφάλεια και τα τριαντάφυλλα την καλύτερη ποιότητα ζωής.
Η Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε για πρώτη φορά από το Σοσιαλιστικό Κόμμα των ΗΠΑ στις 28 Φεβρουαρίου 1909. Ο εορτασμός της καθιερώθηκε το 1910 με πρόταση της Γερμανίδας σοσιαλίστριας Clara Zetkin κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Διεθνούς.
Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, η φεμινίστρια Alexandra Kollontai έπεισε τον Λένιν να επισημοποιήσει τη γιορτή στη Σοβιετική Ένωση, όμως μέχρι το 1965 αυτή παρέμεινε γιορτή των εργατών.
Η άνοδος του φεμινιστικού κινήματος το 1960 αναζωογόνησε το ενδιαφέρον για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.
Στη χώρα μας πάρα πολλές γυναίκες βρέθηκαν στην πρώτη
γραμμή του αγώνα ενάντια στην χούντα. Πολλές από αυτές βασανίστηκαν και φυλακίστηκαν.
Πρωτοστάτησαν στην εξέγερση του Πολυτεχνείου
Στη χώρα μας πάρα πολλές γυναίκες βρέθηκαν
στην πρώτη γραμμή του αγώνα ενάντια στην χούντα. Πολλές από αυτές βασανίστηκαν
και φυλακίστηκαν. Πρωτοστάτησαν στην εξέγερση
του Πολυτεχνείου.
Τα χρόνια της μεταπολίτευσης οι γυναίκες έδωσαν όχι μόνο
το παρόν στους λαϊκούς αγώνες αλλά έδωσαν μάχες και για τα ιδιαίτερα δικά τους προβλήματα.
Τα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων βρέθηκαν να πληρώνουν
για άλλη μια φορά πρώτες το μάρμαρο. Πρώτες στις απολύσεις στους δείκτες ανεργίας,
της καταπίεσης και της αδικίας.
Σήμερα η γυναίκα έχει κατακτήσει
σημαντικά δικαιώματα από αυτά που διεκδικούσε τους προηγούμενους αιώνες αλλά
και πάλι στην πραγματικότητα εξακολουθεί να καταπιέζεται, στην κοινωνία, στην
οικογένεια, στην εργασία.
Γυναικείοι σύλλογοι, συνδικάτα, καλούν τις γυναίκες να δυναμώσουν
την πάλη
για τα δικαιώματά στην εργασία, στη
μητρότητα, στον ελεύθερο χρόνο. Για μια ζωή χωρίς πολέμους, φτώχεια, προσφυγιά.
Να απαιτήσουν μόνιμη και σταθερή εργασία για
όλες και όλους με όλα τα ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα. Κατάργηση των
νόμων που προωθούν τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις και την κατάργηση της
Κυριακής-αργίας.
Το
σωματείο εργαζομένων στο Δήμο Βύρωνα σε ανακοίνωση του για την Ήμερα της Γυναίκας
αναφέρει :
Η 8 του Μάρτη δεν είναι μια
συνηθισμένη «παγκόσμια ημέρα». Μεταφέρει την κληρονομιά της πρώτης
καταγεγραμμένης στην ιστορία απεργίας εργατριών στα εργοστάσια υφαντουργίας και
ιματισμού στη Νέα Υόρκη, το 1857 και όλων των ριζοσπαστικών γυναικείων
κινημάτων του 19ου και του 20ου αιώνα.
Η 8 του Μάρτη συμπυκνώνει
τους πολυετείς αγώνες της Ελληνίδας για ισότητα στην εργασία, στο δικαίωμα στη
μόρφωση, στη ζωή και στην κατάκτηση πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.
Η φετινή 8 του Μάρτη βρίσκει και πάλι τις γυναίκες να:
- συνθλίβονται από τις
νεοφιλελεύθερες μνημονιακές πολιτικές της λιτότητας και της διάλυσης κάθε
κοινωνικής πλευράς του κράτους,
-Το όποιο πλαίσιο προστασίας της
μητρότητας καταργείται, οι εργοδότες δρουν ανεξέλεγκτοι και σε πλήρη ασυδοσία,
φτάνουν ν’ απολύουν λόγω εγκυμοσύνης. Η διαρκής υποβάθμιση της δημόσιας υγείας, της δημόσιας παιδείας και της
κοινωνικής πρόνοιας, η ιδιωτικοποίηση που προωθούν οι
κυβερνήσεις, και επιταχύνει η τωρινή της ΝΔ, φορτώνει τα βάρη στην λαϊκή
οικογένεια και ειδικά στη γυναίκα που επωμίζεται την ανατροφή των παιδιών, τη
φροντίδα της οικογένειας σχεδόν ολοκληρωτικά.
-Η εκμετάλλευση εντείνεται, οξύνονται οι
ανταγωνισμοί και ο πολεμικός κίνδυνος, οι δυνάμεις του
κεφαλαίου παρατάσσονται διεθνώς απέναντι στον κόσμο της εργασίας και παράλληλα
αναδύεται ένας σύγχρονος
σκοταδισμός, νεοφασιστικά ρεύματα, αντιδραστικές αντιλήψεις
μέσα στην οικογένεια και την κοινωνία.
-Το 2019 μετρήσαμε
στη χώρα μας δέκα φόνους γυναικών από το
σύντροφο, τον πατέρα, το βιαστή επειδή ακριβώς ήταν γυναίκες. Πίσω όμως από αυτό
αποκρύπτονται οι λεπτές αποχρώσεις του καθημερινού σεξισμού που
υποβαθμίζεται ως σχεδόν αόρατος, μη χειροπιαστός, που δεν είναι ποτέ
αντικείμενο συζήτησης στις καθημερινές μας σχέσεις και που είναι κομμάτι μιας
διάχυτης κουλτούρας βιασμού στην ελληνική κοινωνία.
ΝΑ ΣΗΚΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΑΝΑΣΤΗΜΑ ΜΑΣ!
ΝΑ ΑΚΟΥΣΤΕΙ Η ΦΩΝΗ ΜΑΣ!
Η γυναίκα της εργατικής τάξης, η εργαζόμενη, η
μετανάστρια, η νέα γυναίκα μπορεί να γίνει η κινητήριος δύναμη για την ανατροπή
της κάθε μορφής εκμετάλλευσης και τη
διεκδίκηση για:
-Τη ζωή, την ισότητα και την ειρήνη!
-Την υπεράσπιση των εργασιακών
και κοινωνικών μας δικαιωμάτων!
-Ενάντια στην έμφυλη Βία που
ανακυκλώνεται στο σώμα της κοινωνίας ως κομμάτι του εκφοβισμού και του
κανιβαλισμού, με δολοφονίες, βιασμούς και κακοποίηση!
-Για την ανατροπή της πολιτικής
του κεφαλαίου, της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Ενάντια στο σύγχρονο
σκοταδισμό.
Μάρτιος 2020
ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΟΥ ΒΥΡΩΝΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου