Αναδημοσίευση: Δουλεύοντας για 250 ευρώ τον μήνα

Δουλεύοντας για 250 ευρώ τον μήνα

Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΦΩΤΙΑΔΗ

Ο κλάδος της εστίασης είναι από αυτούς που απασχολούν πολλούς νέους

Στο γλωσσάρι που συντάχθηκε στην κρίση, σε συχνή χρήση βρίσκεται και η φράση: «Ξέρεις πόσοι περιμένουν εκεί έξω για τη θέση σου;». Αυτή την απάντηση λαμβάνουν πολλοί νέοι εργαζόμενοι, εκπρόσωποι της γενιάς των 500 (ή και λιγότερο...) ευρώ, όταν εκφράζουν παράπονα στους εργοδότες τους. Την αδιέξοδη εργασιακή πραγματικότητα της γενιάς τους περιγράφουν στην «Κ» τρεις νέοι «με πτυχίο», που με επιμονή και υπομονή εργάζονται και… ελπίζουν.

«Κουράζομαι και χαραμίζομαι σε μια δουλειά χωρίς προοπτική» λέει με ωμή ειλικρίνεια στην «Κ» η 26χρονη Ελένη, πτυχιούχος του Ιστορικού- Αρχαιολογικού. Η Ελένη ξυπνάει κάθε μέρα πριν από τις πέντε το πρωί, παίρνει το λεωφορείο μέχρι το κέντρο, για να πιάσει δουλειά στις έξι σε καφετέρια. «Είχα βάλει στόχο να μείνω ένα χρόνο, αλλά τον έχω ξεπεράσει προ πολλού». Οι συνθήκες εργασίας, «για τα δεδομένα της εποχής μας», είναι καλές. Είμαστε όλοι οι εργαζόμενοι δηλωμένοι και μας πληρώνουν τις υπερωρίες και τις Κυριακές, όπως ορίζει ο νόμος» διευκρινίζει. Που σημαίνει ότι ο μισθός της για 8ωρη εργασία είναι 480 ευρώ και μαζί με δύο Κυριακές τον μήνα φτάνει στα 518 ευρώ.

Τι μπορεί, όμως, να καλύπτει με αυτά τα χρήματα; «Πληρώνω τον λογαριασμό του κινητού μου, μαθήματα αγγλικών για να πάρω το Proficiency και συνδρομή στο γυμναστήριο». Το όνειρο της μετακόμισης σε ένα διαμέρισμα μόνη της ή με συγκάτοικο ναυάγησε… νωρίς. «Βρέθηκα σε δίλημμα, αν νοίκιαζα μαζί με κάποιον άλλο, θα “έβγαινα” οριακά, χωρίς να μπορώ να βάλω τίποτα στην άκρη για το μέλλον». Απορίας άξιον, πώς η Ελένη κατορθώνει με τέτοιο μισθό να αποταμιεύει… «Κόβω από εξόδους και καφέδες, από γιατρούς και φάρμακα, όποτε αρρωσταίνω, το αντιμετωπίζω μόνη μου». Φυσικά, το μυαλό της δεν σταματά να σχεδιάζει Plan B. «Ψάχνω συνέχεια κάποια άλλη δουλειά, που να είναι πιο δημιουργική» απαντά η Ελένη, «κοιτάζω μια φορά την εβδομάδα τις αγγελίες, για να μη στενοχωριέμαι, καθώς υπάρχουν ελάχιστες στον κλάδο μου». Οπως τονίζει και η ίδια, πέρα από το οικονομικό είναι και το ψυχολογικό. «Σε ένα φροντιστήριο μπορεί να έπαιρνα πιθανότατα λιγότερα χρήματα, αλλά θα ένιωθα πιο δημιουργική» εκτιμά, «από την άλλη, αν εργαζόμουν στο εξωτερικό ως σερβιτόρα, θα κέρδιζα περισσότερα και θα είχα καλύτερη ποιότητα ζωής».

Ακόμα λιγότερα

Στον αντίποδα της Ελένης, η συνομήλική της Αντωνία, πτυχιούχος νηπιαγωγός, εργάζεται μεν στο αντικείμενό της, αλλά με πολύ χαμηλότερες αποδοχές. «Εργάζομαι σε ιδιωτικό νηπιαγωγείο, είμαι υπεύθυνη με δύο κοπέλες, αποφοίτους ΙΕΚ, για τα νήπια έως 3,5 ετών και λόγω 4ώρου και νεαρού ηλικίας, αμείβομαι με 250 ευρώ». Η εργοδοσία μάλιστα απαιτεί και μια τεχνητή διακοπή των συμβάσεων διάρκειας ενός μήνα.

«Πέρυσι με απέλυσε το καλοκαίρι και με προσέλαβε εκ νέου τον Σεπτέμβρη, φέτος μου ζητά να παραιτηθώ, αλλά δεν θα το κάνω, έχω συμβουλευτεί και δικηγόρο…».

Η 26χρονη νηπιαγωγός μένει αναγκαστικά με τη μεγαλύτερη αδελφή της, «στους ώμους της σηκώνει τα λειτουργικά έξοδα του σπιτιού». Η ίδια προσπαθεί να καλύπτει τα άκρως προσωπικά της έξοδα, «και έναν καφέ την εβδομάδα με την κολλητή μου». Σε πείσμα των εποχών, η Αντωνία δεν το βάζει κάτω. «Διάβασα και έδωσα εξετάσεις για το τμήμα Ειδικής Αγωγής, πέρασα τρίτη, τη μοναδική χρονιά που δέχθηκαν δύο!» λέει και «ελπίζω να προκηρυχθεί και ΑΣΕΠ, κάτι που δεν έχει γίνει έξι χρόνια τώρα». Επίσης, περιμένει να «ανοίξει» και ο καιρός, «γιατί μέσα στο κρύο μου είναι δύσκολο με τις συγκοινωνίες να τρέχω σε συνεντεύξεις».

«Εχουν να γίνουν προσλήψεις στην εταιρεία μας από το 2009» λέει ο 27χρονος Γιώργος, που ετοιμάζεται να ξεκινήσει τον Φεβρουάριο διδακτορικό, αλλά ταυτόχρονα εργάζεται στο μανάβικο μεγάλου σούπερ μάρκετ. «Εγώ είμαι εδώ από τα 18, εργαζόμουν και παράλληλα σπούδαζα». Ο νεαρός πολιτικός επιστήμονας φαίνεται ότι τα κατάφερε εξαιρετικά, καθώς τελείωσε προπτυχιακά και μεταπτυχιακά εγκαίρως.

«Ξεκίνησα δουλεύοντας διήμερα, μετά 4ωρο, εδώ και πολλά χρόνια 6ωρο και ο μισθός μου είναι στα 600 ευρώ» εξηγεί ο ίδιος, που έχει πάντοτε «μάτια ανοιχτά» για άλλες ευκαιρίες. «Το πιο κουραστικό είναι το ωράριο, αφού ξεκινώ στις 5.30» λέει στην «Κ», «προσπαθώ να οργανώνω τον χρόνο μου έτσι, ώστε να προλαβαίνω να διαβάζω».

ΠΗΓΗ: Καθημερινη 24/1/2016