Αναδημοσίευση από εδώ.
Πολιτική
Ο Σωτήρης Χατζηγάκης, πολιτικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, με άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» επανέρχεται και επιχειρεί να ερμηνεύσει τη σημερινή κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα και τη δυναμική της, από τη σκοπιά του αστικού φιλελευθερισμού.
Η σφοδρή κριτική που ασκεί στον νεοφιλελευθερισμό αντανακλά τα όρια και τα αδιέξοδα της προωθούμενης νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Αναδημοσιεύουμε παρακάτω το άρθρο εκτιμώντας ότι απηχεί διεργασίες στους αστικούς κύκλους.
Η γνώση των διαφόρων αστικών ρευμάτων και της αναμεταξύ τους αναμέτρησης, αποτελεί χρήσιμο στοιχείο στη διαμόρφωση μιας σύγχρονης και ανεξάρτητης εργατικής πολιτικής.
Ιδεολογική η σημερινή σύγκρουση, του Σωτήρη Χατζηγάκη (*)
Η ανθρωπότητα σήμερα διέρχεται περίοδο δομικών ανατροπών. Ένας καινούργιος κόσμος γεννιέται ενώ ο παλιός υποχωρεί. Η αναδυόμενη όμως «νέα εποχή» δεν επέρχεται εξαιτίας κάποιου μεγάλου παγκόσμιου πολέμου, όπως έχει συμβεί αρκετές φορές στο παρελθόν (π.χ. με τη Γαλλική Επανάσταση, με τον Α’ και Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, κ.λπ.), αλλά διαμορφώνεται μέσα από την αναρρίχηση ορισμένων ισχυρών παγκόσμιων οικονομικών δυνάμεων που απειλούν να υποτάξουν τους λαούς.
Οι συγκρούσεις, λοιπόν, στην εποχή μας δεν διεξάγονται μεταξύ κρατών ή μεταξύ προνομιούχων και προλετάριων ή μεταξύ πλούσιων και φτωχών. Ούτε οφείλονται σε κάποια επανάσταση χωρικών ενάντια σε κάποιο βασιλιά ή φεουδάρχη.
Δεν προέρχονται, δηλαδή, από εξεγέρσεις κάποιων κοινωνικών ομάδων (π.χ. αστών, αγροτών, εργατών κ.λπ.) εναντίον εργοστασιαρχών, μεγαλοαστών κ.λπ. Ωστόσο, ο σημερινός πόλεμος απειλεί να αφανίσει την πλειονότητα των πολιτών οι οποίοι βρίσκονται τώρα απροστάτευτοι και χωρίς επαρκές δίχτυ ασφαλείας.
Παρ’ όλο δηλαδή που οι σημερινοί «πόλεμοι» δεν έχουν αίμα και σκοτωμένους στρατιώτες, εντούτοις αφήνουν πίσω τους εκατομμύρια θύματα από εξαθλιωμένους φτωχούς και άνεργους ανθρώπους που προσπαθούν να καταλάβουν τι συμβαίνει και ποιος είναι ο εχθρός.
Στη σημερινή συγκυρία, λοιπόν, η υποταγή των λαών έρχεται από λίγα κυρίαρχα οικονομικά κέντρα που γενικά αποκαλούνται «οι αγορές». Αυτές απειλούν να κατασπαράξουν όλους τους λαούς, πλούσιους και φτωχούς.
Η δράση τους είναι οριζόντια και πλήττει καίρια και την καρδιά του πλούσιου καπιταλιστικού κόσμου, στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, που μετρούν σήμερα εκατομμύρια νεκρούς -δηλαδή ανέργους, φτωχούς κ.λπ.
Το έδαφος των ανατροπών αυτών αναπτύχθηκε για πολλά χρόνια μέσα στο σκοτάδι. Παλαιότερα κάποια «ιδέα», που συνεπαγόταν αλλαγές, είχε ως αφετηρία κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά, ηθικά ή στρατιωτικά δεδομένα.
Διαμορφωνόταν στο φως και τα διάφορα στάδιά της ήταν συνήθως εμφανή. Με τα εξελιγμένα, ωστόσο, τεχνικά μέσα η «σύγχρονη επανάσταση» αναπτύχθηκε σιωπηρά. Χωρίς τυμπανοκρουσίες. Γι’ αυτό και η ανθρωπότητα συνελήφθη εξαπίνης.
Οι συνέπειες από τούτη την ανατροπή υπήρξαν οι γενικευμένες συγκρούσεις όλων εναντίον όλων σ’ ολόκληρο τον πλανήτη, που θυμίζουν χομπσιανό τοπίο. Ακόμα και το κέντρο του λεγόμενου πολιτισμένου κόσμου είναι πυρακτωμένο και οι «φωτιές» αγκαλιάζουν πλούσιους και φτωχούς, ενώ η μεγάλη μεσαία τάξη του εικοστού αιώνα «πληρώνει» πολύ ακριβά τις αλλαγές αυτές.
Η ιδιότυπη αυτή σύγκρουση αποτελεί τη μαία ενός τοκετού από τον οποίο γεννιέται ένα νέο παγκόσμιο σύστημα που ανατρέπει τους μέχρι σήμερα παραδεκτούς κανόνες (αξιακούς, κοινωνικούς, πολιτισμικούς, οικονομικούς, πολιτικούς κ.λπ.).
Το παλιό σύστημα της συναίνεσης και της συνεργασίας των διαφόρων κοινωνικών ομάδων (που λειτουργούσε με επιτυχία από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι πρότινος και είχε επιφέρει ειρήνη και ευημερία στους λαούς) σταδιακά κατεδαφίζεται.
Η κατεδάφιση αυτή ξεκίνησε κατά τη δεκαετία του ’80 με τη νεοφιλελεύθερη επανάσταση της Θάτσερ και του Ρέιγκαν, επισφραγίστηκε με την περιβόητη «Συναίνεση της Ουάσινγκτον» και απογειώθηκε τέλος με την απάνθρωπη μονεταριστική πολιτική λιτότητας που επέβαλαν οι Γερμανοί στους λαούς της Ευρώπης.
Με όχημα, λοιπόν, τη διαβόητη «νέα οικονομία» αρχίζει να διαμορφώνεται μια «νέα τάξη πραγμάτων», με «νέους ανθρώπους», «νέες κοινωνίες», «νέα ήθη και έθιμα»... Κοινωνικά μοντέλα που ίσχυαν επί δύο αιώνες και πλέον διαλύονται με «συνοπτικές» διαδικασίες.
Πίσω τους αφήνονται εκατομμύρια από εξαθλιωμένους πολίτες χωρίς ουσιαστικά κοινωνικά στηρίγματα και χωρίς κάποια αποτελεσματική μέριμνα. Μια νέα «ηθική» χωρίς συλλογικές αρχές προβάλλει. Ο ατομισμός καθίσταται κυρίαρχη στάση και κανόνας ζωής.
Ένα πρόσθετο αποτέλεσμα αυτής της «νέας εποχής» είναι η εκτόξευση των κοινωνικών ανισοτήτων. Έτσι, δημιουργείται στην πράξη μια κοινωνία ανθρώπων δύο κατηγοριών: η μία έχει πρόσβαση στο αναβαθμισμένο «ιδιωτικό» (σχολεία, νοσοκομεία, ασφάλιση), ενώ η άλλη είναι υποχρεωμένη να βολευτεί με τις υπηρεσίες του συνειδητά υποβαθμισμένου «δημόσιου».
Είναι αλήθεια πως δεν γνωρίζουμε ακόμα επακριβώς εάν η εποχή μας θα γεννήσει Μεσαίωνα ή Αναγέννηση.
Το βέβαιο πάντως είναι ότι κατ’ αυτή την ιστορική στιγμή οι άνθρωποι βιώνουν μια «επιστροφή» σε ένα ζοφερό παρελθόν που δεν γνωρίζουν ούτε πόσο θα κρατήσει ούτε σε πόσο βάθος καταστροφής θα οδηγήσει.
Ο κόσμος επίσης δεν έχει συνειδητοποιήσει αν ο πολιτισμός που γκρεμίζεται θα αντικατασταθεί από έναν καλύτερο ή χειρότερο. Οι ηγέτες, εξάλλου, σήμερα παρουσιάζονται ανεπαρκείς, άβουλοι και αδύναμοι να διαχειριστούν την κρίση. Η έξοδος πάντως από το σημερινό αδιέξοδο έχει σχέση και εξαρτάται από το ιδεολογικό μοντέλο (οικονομικό, πολιτικό κ.λπ.) που θα επικρατήσει.
Αν δηλαδή διατηρηθεί το εφαρμοζόμενο «χουβεριανό» (νεο-φιλελεύθερο) της λιτότητας (εκείνο που οδήγησε και στη μεγάλη ύφεση του 1929), η πορεία του κόσμου προβλέπεται δυσοίωνη ίσως και καταστροφική.
Αντίθετα, αν στην ιδεολογική αυτή σύγκρουση επικρατήσει η ιδεολογία ενός ήπιου φιλελευθερισμού με κοινωνικό πρόσωπο και με βάση ένα νεο-κεϊνσιανό οικονομικό μοντέλο, τότε ο κόσμος θα αλλάξει προς το καλύτερο.
Εικ: Andō Hiroshige, «Sakanoshita» (1838 - 1844)
(*) Ο Σ. Χατζηγάκης , εκλέγεται βουλευτής από το 1974 μέχρι και το 2009, υπουργός σε διάφορα υπουργεία από το 1989 ως το 2009, πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών με μετεκπαίδευση στα οικονομικά και τις πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστημιακό Κολλέγιο Λονδίνου (Αγγλία) και το Πανεπιστήμιο της Σορβόννης, δρα αντικειμενικά στον ιδεολογικό και πολιτικό πυρήνα της Ν.Δ.
Στις 14 Νοεμβρίου 2011 κατήγγειλε ότι στη Νέα Δημοκρατία υπάρχουν «ακροδεξιά σταγονίδια» που «κάτω από την ταμπέλα της λαϊκής δεξιάς επιχειρούν να αλλοιώσουν την ιδεολογική ταυτότητά της». Μετά τη δήλωσή του αυτή ο τότε πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνης Σαμαράς, τον διέγραψε από την κοινοβουλευτική ομάδα.
Πηγή: Kommon.gr - 2 Νοέμβρη 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου