Νέα αναβολή στη δίκη της Χ. Αυγής: Μια αλλήθωρη και επιλεκτικά βιαστική Δικαιοσύνη
«Στραβά μάτια» για τους υπόδικους, βήμα χελώνας στη δίκη, αλλά καταδίκη για «εξύβριση» στον Σ. Ζαριανόπουλο (ΚΚΕ)
Για άλλη μια φορά διεκόπη την Δευτέρα 30 Μαΐου η συνεδρίαση της δίκης των στελεχών της Χρυσής Αυγής. Για άλλη μια φορά και ενώ πλέον συμπληρώνονται περισσότερα από δυόμισι χρόνια από τη δολοφονία του Π. Φύσσα και περισσότερα από τις επιθέσεις κατά των Αιγυπτίων εργατών στο Πέραμα, του ΠΑΜΕ κλπ. Νέα συνεδρίαση ορίστηκε για την Παρασκευή 3 Ιουνίου, καθώς οι δύο συνήγοροι που διορίστηκαν αυτεπαγγέλτως για να εκπροσωπήσουν κατηγορούμενους (δεδομένης της συνέχισης της αποχής των δικηγόρων), ζήτησαν προθεσμία προκειμένου να ενημερωθούν για την υπόθεση.
Αυτή τη φορά, εκτός από την οικογένεια Φύσσα και την υπόλοιπη πολιτική αγωγή, και η πρόεδρος της έδρας, Μαρία Λεπενιώτη, εμφανίστηκε ενοχλημένη από τον τρόπο με τον οποίο εξελίσσεται η διαδικασία. Επεσήμανε μεταξύ άλλων πως παρά τις συνεχείς εκκλήσεις της για επιτάχυνση της διαδικασίας, ο Προϊστάμενος του Εφετείου Αθήνας, Νικ. Δαύρος όρισε μόνον πέντε δικάσιμους εντός του Ιουνίου. Παράλληλα, αναφέρθηκε και στο υπουργείο Δικαιοσύνης, το οποίο – όπως είπε – εξακολουθεί μέχρι σήμερα να μην έχει μεταφέρει τη δίκη σε άλλη, μεγαλύτερη, αίθουσα. Παρά τις υποσχέσεις, το υπουργείο ακόμα δεν έχει εξασφαλίσει άλλη αίθουσα για μόνιμη και συνεχή διεξαγωγή της δίκης, η οποία, όπως προχωρά μέχρι στιγμής, θα ολοκληρωθεί το 2017!
Το αποτέλεσμα όλων αυτών των ολιγωριών και καθυστερήσεων είναι τόσο η απελευθέρωση των προφυλακισμένων ηγετικών στελεχών της Χ. Αυγής όσο και του δολοφόνου του Π. Φύσσα, Γ. Ρουπακιά, αφού συμπληρώθηκε το μέγιστο χρονικό διάστημα προφυλάκισης, αλλά και το ότι όλη η διαδικασία λαμβάνει χώρα, τελικά, αποσπασματικά και κυρίως χωρίς η κοινή γνώμη να έχει τη δυνατότητα να ενημερωθεί για το τι διατυπώνεται μέσα στην αίθουσα.
Η δικαιοσύνη στην περίπτωση της δίκης της Χ. Αυγής μοιάζει να προχωρά με ρυθμούς χελώνας. Μια καθυστέρηση που τείνει να μεταβάλλει τη δίκη σε παρωδία και έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά άλλων παραλείψεων και ολιγωριών. Μια πρώτη «παράλειψη» είναι ότι τα ηγετικά στελέχη της Χ. Αυγής δεν παραπέμπονται για ηθική αυτουργία αλλά με το άρθρο 187 του ποινικού κώδικα, δηλαδή της ένταξης σε εγκληματική οργάνωση που προϋποθέτει ως βασικό σκοπό της δράσης της οργάνωσης την αποκόμιση οικονομικού οφέλους.
Μια άλλη ολιγωρία επίσης άπτεται και της αντιμετώπισης που επιδεικνύεται απέναντι στους υπόδικους βουλευτές και στελέχη της Χ. Αυγής ως προς την τήρηση των περιοριστικών όρων που τους έχουν επιβληθεί μετά την αποφυλάκισή τους. Κατά τη συγκέντρωση μίσους που διοργάνωσε η Χρυσή Αυγή στον Πειραιά «κατά της ισλαμοποίησης» της χώρας με εμφανή στόχο τους πρόσφυγες στις 8 Απριλίου, υπάρχουν φωτογραφίες και βίντεο που δείχνουν τους υπόδικους βουλευτές Η. Κασιδιάρη και Γ. Λαγό, καθώς και τον «πυρηνάρχη» της οργάνωσης στον Πειραιά Σ. Δεβελέκο να εμπλέκονται άμεσα στα επεισόδια που σημειώθηκαν με αντιφασίστες διαδηλωτές αλλά και στην επίθεση που δέχτηκε εικονολήπτης του καναλιού «Ε» μπροστά στα μάτια των ανδρών των ΜΑΤ.
Παρόλα αυτά, δεν υπήρξε καμία αυτεπάγγελτη κίνηση της δικαιοσύνης προκειμένου να εξεταστεί κατά πόσο οι δύο υπόδικοι που βρίσκονται έξω με περιοριστικούς όρους τους παραβιάζουν ή όχι συμμετέχοντας ή παροτρύνοντας σε επεισόδια και εκδηλώσεις μίσους. Συγκεκριμένα, δε, για τον Η. Κασιδιάρη το βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών με το οποίο «μετατράπηκαν» οι αρχικοί περιοριστικοί όροι που του είχαν τεθεί προβλέπει ότι «επιτρέπεται σε αυτόν να παρευρίσκεται και να συμμετέχει σε εργασίες και εκδηλώσεις του κόμματος, υπό τον όρο της διενέργειας τούτων, αλλά και της συμμετοχής του ιδίου σε αυτές, διατυπώνοντας τις απόψεις του και εν γένει ενεργώντας εντός των ορίων της δημοκρατικής νομιμότητας, όπως αυτή προσδιορίζεται βάσει της γραμματικής και της τελολογικής ερμηνείας του Συντάγματος, της ΕΣΔΑ, του Συμφώνου για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα, της ισχύουσας νομοθεσίας και των Γενικών Αρχών του Δικαίου».
Το ερώτημα που εύλογα προκύπτει, ακόμα κι αν δεν γνωρίζεις νομικά, είναι κατά πόσον ενήργησε «εντός των ορίων της δημοκρατικής νομιμότητας» ο υπόδικος Η. Κασιδιάρης «όπως αυτή προσδιορίζεται βάσει της γραμματικής και της τελολογικής ερμηνείας του Συντάγματος, της ΕΣΔΑ, του Συμφώνου για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα, της ισχύουσας νομοθεσίας και των Γενικών Αρχών του Δικαίου». Όσο για τον υπόδικο περιφερειάρχη Πειραιά της Χ.Α Γ. Λαγό, ήταν επικεφαλής κατά την διάρκεια της επίθεσης της ομάδας απ’ όπου βγήκε ο Χρυσαυγίτης με την μεταλλική βέργα που επετέθη στο συνεργείο του «Ε». Μια ενδιαφέρουσα «λεπτομέρεια»: Το άτομο με σιδερόβεργα που χτύπησε τον εικονολήπτη ουδέποτε συνελήφθη.
Αντίθετα, η δικαιοσύνη, δια του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, επέδειξε και ταχύτητα και αντανακλαστικά καταδικάζοντας, πριν από λίγες μέρες εν μέσω της ψήφισης του τέταρτου μνημονίου, τον πρώην επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης στη Θεσσαλονίκη, και ευρωβουλευτή του ΚΚΕ, Σωτήρη Ζαριανόπουλο, για εξύβριση της Χ. Αυγής γιατί τους αποκάλεσε «καθάρματα που βρωμίζουν τον τόπο». Μάλιστα, τον καλεί να αποζημιώσει τους Αρτέμη Ματθαιόπουλο, Αντώνη Γρέγο και Πολύβιο Ζησιμόπουλο, καταβάλλοντας και 1.500 ευρώ στον καθένα εξ αυτών, καθώς είχαν προσφύγει στην δικαιοσύνη ζητώντας την «έννομη προστασία τους έπειτα από σειρά δημόσιων υβριστικών δηλώσεων του ευρωβουλευτή του ΚΚΕ κατά των στελεχών της Χρυσής Αυγής τον Οκτώβριο του 2013». Φυσικά οι ναζί πανηγύρισαν δεόντως την απόφαση με ανακοινώσεις και αναρτήσεις στο διαδίκτυο με τις οποίες, μάλιστα, προειδοποιούσαν ότι στο εξής όποιος τολμά να τους βρίζει θα έρχεται αντιμέτωπος με τη δικαιοσύνη και θα οφείλει να δείχνει σεβασμό στους «Έλληνες εθνικιστές, στην τρίτη πολιτική δύναμη της χώρας».
Και πολύ καλά κάνουν και πανηγυρίζουν. Τα «δύο μέτρα και δύο σταθμά» που εφαρμόζονται από την ελληνική δικαιοσύνη και τα οποία δεν έχουν να κάνουν με τον νόμο αυτόν καθ’ εαυτόν αλλά με τον τρόπο που αξιοποιείται και την ταχύτητα με την οποία απονέμεται, αλλά και με το πόσα «παραθυράκια έχει» προκειμένου να υποσκαφθεί το ίδιο του το περιεχόμενο, αποκαλύπτουν με γλαφυρό τρόπο το αυτονόητο: Ο νόμος δεν είναι υπεράνω τάξεων, ούτε υπεράνω συμφερόντων. Δεν μπορεί να είναι και γιατί φτιάχτηκε σε συγκεκριμένο σύστημα και σε συγκεκριμένο πλαίσιο εξουσίας από αυτούς που την έχουν αλλά και γιατί εφαρμόζεται στο ίδιο αυτό πλαίσιο.
Ακόμη και έτσι, όμως, το να εφαρμόζεται ο νόμος επιλεκτικά ή με καθυστερήσεις τέτοιες που είναι σαφές ότι θα επηρεάσουν τελικά την πορεία μια δικαστικής διαδικασίας, που αν και θα έπρεπε να είναι καθημερινό «κομμάτι» της ίδιας της κοινωνίας γιατί την αφορά, δεν περνά ούτε από τα «ψιλά» των ειδήσεων, είναι προδιαγεγραμμένο έγκλημα. Είναι ένα έγκλημα που αποενοχοποιεί βήμα βήμα τη Χ. Αυγή δίνοντάς της το χρόνο να ανασκευάσει την εικόνα της σε «σοβαρό εθνικιστικό κόμμα», που «απαλύνει» τις γωνίες, που ενισχύει τη λήθη, που βοηθά σε εξισώσεις θύτη – θύματος («κατά της βίας από όπου και αν προέρχεται»), ενώ δημιουργεί την εντύπωση ότι η δικαιοσύνη «τιμωρεί».
Είναι μια τακτική που τελικά βοηθά το σύστημα να φέρει το νεοναζιστικό μόρφωμα εκεί που θέλει: Να λάβει το μήνυμα ότι θα έχει κάποια όρια στη δράση του αλλά αυτό δεν θα το εμποδίζει να συνεχίσει να τραμπουκίζει, να βρίζει, να απειλεί, να επιτίθεται, ακόμη και μέσα στη Βουλή, πόσο μάλλον έξω από αυτήν, χωρίς σοβαρές συνέπειες. Είναι μια τακτική που δεν πρέπει να αφεθεί στο απυρόβλητο.
Πηγή: toperiodiko.gr - 31 Μαΐου 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου