Διαδηλώσεις ξανά στη Γαλλία

ΠΛΗΜΜΥΡΙΣΑΝ ΔΙΑΔΗΛΩΤΕΣ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΟΥ ΠΑΡΙΣΙΟΥ

Υπολογίζεται ότι περίπου 1,3 εκατ. άνθρωποι κατέβηκαν στις διαμαρτυρίες σε όλη τη Γαλλία.

Νέες απεργιακές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις έχουν προκηρυχθεί σε ολόκληρη την χώρα την 23η και 28η Ιουνίου.

Πάνω από ένα εκατομμύριο  Γάλλοι, εργαζόμενοι απεργοί, άνεργοι, νέοι, πλημμύρισαν για άλλη μια φορά το Παρίσι διαμαρτυρόμενοι κατά της προωθούμενης εργασιακής μεταρρύθμισης, παρά τις εκλύσεις της κυβέρνησης να μην πραγματοποιηθούν κινητοποιήσεις κατά τη διάρκεια της ποδοσφαιρικής «γιορτής».

Οι συνδικαλιστικές ενώσεις έκαναν λόγο για μία από τις μεγαλύτερες κινητοποιήσεις που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια, για 1,3 εκατομμύρια διαδηλωτές που βγήκαν στους δρόμους σε ολόκληρη τη χώρα. Η αστυνομία εκτιμά όπως πάντα ότι ο αριθμός τους ανήλθε σε 125.000, εκ των οποίων οι 75.000 με 80.000 στο Παρίσι. Μέχρι και ο Πύργος του Άιφελ παρέμεινε κλειστός λόγο της συμμετοχής εργαζομένων στην απεργία και των προγραμματισμένων διαδηλώσεων.

Κατά τη διάρκεια της μεγάλης διαδήλωσης δεν έλειψαν και οι βίαιες συγκρούσεις με την αστυνομία και οι  δρόμοι  γέμισαν  δακρυγόνα και χημικά. Οι τραυματίες έφθασαν τους σαράντα,  ενώ οι αρχές προχώρησαν σε 15 συλλήψεις. 

Εκτός από τη γαλλική πρωτεύουσα, διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν σε 50 πόλεις της επαρχίας οπου οι εργαζόμενοι και οι νέοι ζητούν από την κυβέρνηση την απόσυρση του νομοσχεδίου και δηλώνουν ότι ο αγώνας τους θα σταματήσει μόνο όταν αποσυρθεί ο νόμος «Ελ Κομρί».

 Ο πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ ανακοίνωσε σήμερα 15/6  πως οι διαδηλώσεις μπορεί να απαγορευθούν τις επόμενες μέρες στη Γαλλία, αν η προστασία των αγαθών και των προσώπων δεν μπορεί να "διασφαλισθεί", ανέφερε ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης Στεφάν Λε Φολ, επιχειρώντας με αυτό τον τρόπο να κάμψει τις αγωνιστικές διαθέσεις των Γάλλων εργαζομένων, προσδοκώντας να σταματήσουν οι απεργίες και οι διαδηλώσεις.

Νέες απεργιακές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις έχουν προκηρυχθεί σε ολόκληρη την χώρα την 23η και 28η Ιουνίου.

Και ενώ οι αγώνες των Γάλλων εργατών συνεχίζονται,   από τα ελληνικά εργατικά συνδικάτα δεν έχει εκφραστεί μέχρι σήμερα η παραμικρή  αγωνιστική ταξική εργατική αλληλεγγύη. Ούτε από τα ταξικά επονομαζόμενα συνδικάτα, ούτε από τις γραφειοκρατικές ηγεσίες. Αυτό δείχνει το έλλειμμα που συνεχίζει να υπάρχει , και  πόσο δρόμο έχει ακόμα να διανύσει ο αγώνας των εργατών ώστε να είναι κοινός και πανευρωπαϊκός ενάντια στο κοινό σχέδιο των εργοδοτών και των κυβερνήσεων.