Πότε είναι η κατάλληλη ώρα στην Ελλάδα για να αποδοθούν ευθύνες;

Αναδημοσίευση από εδώ.

Μετά την καταστροφή στη Δυτική Αττική -με 15 νεκρούς μέχρι στιγμής-, έχω βαρεθεί να ακούω και να διαβάζω δηλώσεις πολιτικών από όλους τους πολιτικούς χώρους, οι οποίοι λένε πως δεν είναι τώρα η κατάλληλη ώρα για να αποδοθούν ευθύνες;

Αυτό με οδηγεί στο εξής ερώτημα:

Πότε είναι η κατάλληλη ώρα για να αποδοθούν ευθύνες;

Ποτέ!!!

Κάθε φορά που υπάρχει μια καταστροφή στην Ελλάδα, όλοι οι πολιτικοί συμφωνούν πως δεν είναι τώρα η κατάλληλη ώρα να αποδοθούν ευθύνες.

Βέβαια, κανείς τους δεν προσδιορίζει πότε είναι η κατάλληλη ώρα για να αποδοθούν ευθύνες.

Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, να έχουμε πάλι καταστροφή στην ίδια περιοχή μετά από χρόνια, και όλοι πάλι να λένε πως δεν είναι η κατάλληλη ώρα να αποδοθούν ευθύνες.

Θυμάμαι, στο σεισμό του 1999, τον Κώστα Λαλιώτη, υπουργό ΠΕΧΩΔΕ τότε, να λέει αποφασιστικά πάνω από τα συντρίμμια της ΡΙΚΟΜΕΞ -με 39 νεκρούς- πως αυτή τη φορά θα αποδοθούν ευθύνες.

Φυσικά, ευθύνες δεν αποδόθηκαν. Όλοι αθώοι.

Δεν υπάρχουν ευθύνες στην Ελλάδα.

Δηλαδή, στη Μάνδρα υπάρχουν μπαζωμένα ρέματα αλλά δεν υπάρχουν υπεύθυνοι για τα μπαζωμένα ρέματα.

Τα ρέματα μπαζώθηκαν μόνα τους.

Δεν υπάρχει τοπική αυτοδιοίκηση, δεν υπάρχει περιφέρεια, δεν υπάρχουν εργολάβοι, μηχανικοί, πολεοδόμοι, δεν υπάρχει τίποτα.

Δεν είναι τυχαίο ότι κάθε φορά που υπάρχει μια τέτοια καταστροφή στην Ελλάδα οι πάντες κάνουν λόγο για θεομηνία και για οργή του Θεού.

Ο Θεός είναι υπεύθυνος.

Ο Θεός πήρε 15 ανθρώπους κοντά του, γιατί ήταν καλοί άνθρωποι και τους ήθελε για παρέα.

Εμείς δεν έχουμε καμία ευθύνη.

Ξέρετε ποιοι δεν έχουν ευθύνη;

Τα παιδιά δεν έχουν ευθύνη.

Όλοι οι ενήλικες έχουμε ευθύνες.

Αλλά η Ελλάδα είναι η χώρα των αιώνιων παιδιών.

Οπότε, δεν είναι τώρα η κατάλληλη ώρα να αποδοθούν ευθύνες.

Ποτέ δεν είναι η κατάλληλη ώρα να αποδοθούν ευθύνες στην Ελλάδα.

Βέβαια, εδώ χρεοκόπησε η χώρα και δεν αποδόθηκαν ευθύνες -η χρεοκοπία αντιμετωπίστηκε σαν φυσικό φαινόμενο-, και εσύ ζητάς ευθύνες για τα μπαζωμένα ρέματα;

Εθνικό πένθος λοιπόν. Δηλαδή, εθνική υποκρισία.

Ας πενθήσουμε.

Και θα αναζητηθούν οι ευθύνες.

Όχι τώρα. Μετά. Κάποτε, τέλος πάντων.

Με το εθνικό πένθος δεν λύθηκε ποτέ κανένα θέμα.

Με την απόδοση ευθυνών, μπορεί οι ζωές κάποιων ανθρώπων να σωθούν στο μέλλον.

Αλλά εμείς, εθνικό πένθος.

Δηλαδή, εθνική αμνησία.

Και εθνική αθωότητα.

Το να είσαι Έλληνας, σημαίνει πως είσαι αθώος.

Για όλα.

Πηγή: pitsirikos.net - 15 Νοέμβρη 2017