Αναδημοσίευση από εδώ.
Ούτε ζητιάνοι, ούτε σκλάβοι
θέση της Κατάληψης Ανάληψης σχετικά με την ψήφιση του προϋπολογισμού του δήμου Βύρωνα, και τις τοποθετήσεις δημοτικών συμβούλων για το θέμα των αναψυκτηρίων
Στο δημοτικό συμβούλιο της περασμένης Δευτέρας 20/11/2017 έγινε η τρίτη προσπάθεια να ψηφιστεί ο προϋπολογισμός του δήμου Βύρωνα. Σε αυτή τη συνεδρίαση η συνέλευση της Κατάληψης Ανάληψης βρέθηκε ως κομμάτι πολιτικής παρέμβασης συλλογικοτήτων και συντρόφων/ισσών των γειτονιών, με σκοπό να δωθεί μια πρώτη απάντηση με την κινηματική μας παρουσία, για το ζήτημα των απειλών εκκένωσής της από τη δημοτική αρχή. Κατά τη συνεδρίαση έγινε λόγος για “αξιοποίηση” των αναψυκτηρίων, πράγμα που μας αφορά άμεσα καθώς ανοίγει το δρόμο για την καταστολή της κοινότητάς μας, όπου σήμερα αποτελεί ένα από τα απελευθερωμένα εδάφη κόσμου που αγωνίζεται ενάντια στην σύγχρονη βαρβαρότητα.
Όλο το προηγούμενο διάστημα παρακολουθήσαμε ένα ρεσιτάλ σπέκουλας και μικροπολιτικής, όπου η δημοτική αρχή και κομμάτια της αντιπολίτευσης συγκρούονταν διαλεκτικά για την ψήφιση του εν λόγω προϋπολογισμού, με κεντρικό επιχείρημα ότι αν δεν ψηφιστεί δεν θα μπορέσει να “λειτουργήσει” ο δήμος. Στην πραγματικότητα ωστόσο ο προϋπολογισμός αυτός θα εφαρμοζόταν είτε έτσι είτε αλλιώς, καθώς αν ακόμα και η αντιπολίτευση έφτανε στο σημείο να καταθέσει τη δικιά της πρόταση (όπως προβλέπεται αν η πρόταση της δημοτικής αρχής δεν ψηφιζόταν), θα πρότεινε σχεδόν τα ίδια, διότι, πρόκειται ακριβώς για μια συνθήκη η οποία καθορίζεται από τα μνημόνια και την εφαρμογή τους σε τοπικό επίπεδο! Ο προϋπολογισμός ενός δήμου γενικότερα, και αντίθετα με τα όσα προπαγανδίζονται το τελευταίο διάστημα από τη δημοτική αρχή και μέρος της αντιπολίτευσης, δεν έχει να κάνει με την βελτίωση της ζωής των κατοίκων του, αλλά είναι ένα οικονομικό αλισβερίσι μεταξύ της κεντρικής με την τοπική εξουσία, οι όροι του οποίου εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό σήμερα από τις δανειακές συμβάσεις (όπως προαναφέραμε), και γενικότερα από τις ανάγκες του κεφαλαίου και τις αγοράς. Είναι με λίγα λόγια ένα μέσο της κυριαρχίας που καθορίζει τους όρους της εκμετάλλευσής μας. Ενδεικτικά αναφέρουμε για τον συγκεκριμένο, ότι πρόκειται για μια συμφωνία που στην πλειονότητά της περιλαμβάνει μια σειρά από εργολαβίες, υπεργολαβίες, επιτροπές φαντάσματα και “προμήθειες”. Κατοχυρώνει επίσης την επισφάλεια και τις ελαστικές σχέσεις στην εργασία, περιλαμβάνει δυσβάσταχτα δημοτικά τέλη,αφορά φιλοδωρήματα για τη διαχείριση της φτώχειας μας, ενώ προβλέπει κονδύλι μέχρι και για την κάλυψη των μετακινήσεων των τοπικών αρχόντων. Ειδικά για το τελευταίο δεν μπορούμε να μην σχολιάσουμε ότι την ώρα που μπαίνουν μπάρες στα ΜΜΜ και κόσμος μη προνομιούχος αποκλείεται απο την μετακίνηση, η εξουσία προβλέπει για τα “δικά της τοπικά παιδιά” επιχορήγηση για την μετακίνησή τους!
Η Κατάληψη της Ανάληψης, απειλείται με εκκένωση ακριβώς γιατί οι λογικές κοινωνικής οργάνωσης που θέτει δεν είναι αυτές της βίαιης επιβολής που εφαρμόζουν τα αφεντικά πάνω μας (ανάλογη βέβαια την κάθε φορά με τις ανάγκες των τραπεζών και των μεγαλοεπενδυτών), αλλά είναι ένας τρόπος οργάνωσής μας με διαδικασίες ισότιμες,συλλογικές και ακηδεμόνευτες, χωρίς διαχωρισμούς και χωρίς να ανάγει το χρήμα ως το κέντρο του κόσμου. Αντίθετα με την βαρβαρότητα, και την αποσύνθεση που φέρνουν το κράτος και τα αφεντικά, τα αυτοδιαχειριζόμενα στέκια και οι καταλήψεις οργανώνονται με βάση τον αλληλοσεβασμό, την αλληλεγγύη, τον αντιφασισμό, τον αντισεξισμό και γενικότερα με τις ελευθεριακές αρχές που επιτρέπουν στον άνθρωπο να λειτουργεί χωρίς νταβατζήδες στη ζωή του,ώστε να μπορεί να ζει πραγματικά, και όχι απλά να επιβιώνει. Γι’ αυτό και αποτελούν το ανάχωμα στις επιταγές της κυριαρχίας και η θέση μάχης που παίρνουν είναι ξεκάθαρα απέναντι σε αυτή.
Και επειδή εμείς δεν είμαστε πολιτικάντηδες για να καλύπτουμε τα πράγματα, θέλουμε να μοιραστούμε δημόσια το ότι από την πρώτη στιγμή της κατάληψης αναμετριόμαστε με το γεγονός ότι ο χώρος όπου στεγαζόμαστε σήμερα αποτελεί κομμάτι του διαχρονικού κρατικού εγκλήματος ενάντια στο φυσικό περιβάλλον, καθώς πρόκειται για ένα κτίσμα μέσα σε μια δασική έκταση, όπως και τα υπόλοιπα παρόμοια κτίσματα όπου βρίσκονται στο βουνό του Υμηττού και τα πάρκα της περιοχής. Το “αξιοπερίεργο” για την γειτονιά μας είναι ότι σε κάθε σχεδόν τέτοια έκταση βρίσκεις και ένα αναψυκτήριο, σε βαθμό που χάνεις το μέτρημα. Αυτό στον κοινό νου, λέει ότι όλα αυτά τα χρόνια κάποιοι τοπικοί παράγοντες έτρωγαν με χρυσά κουτάλια. Ωστόσο αν και οι χώροι αυτοί λειτούργησαν για ένα διάστημα σε ένα πλαίσιο ιδιωτικοποίησης, κάπου οι “δουλειές” της τοπικής εξουσίας “χάλασαν”, και αυτοί ερημώθηκαν. Όταν επί Χαρδαλιά πλέον πήγαν να ξανανοίξουν οι “δουλειές” των τοπικών τσιφλικάδων, το τοπικό οργανωμένο κίνημα απέτρεψε την ιδιωτικοποίησή τους.
Η επιλογή να προχωρήσουμε στην κατάληψη και να ανακατασκευάσουμε τον χώρο του πρώην αναψυκτηρίου του πάρκου Ανάληψης έγινε αφ’ ενός στη λογική της εδαφικοποίησης των αγώνων αναρχικών της γειτονιάς μας και αφ’ ετέρου στην πολιτική βάση ότι παρά την λεηλασία των δασικών εκτάσεων, αυτοί οι χώροι αποτελούν παράλληλα κομμάτι της κοινωνικής αφαίμαξης και της εκμετάλλευσής μας, όπου οι κρατικοί φορομπηχτικοί μηχανισμοί έχουν επιβάλει τόσα χρόνια, και οι υποδομές τους αντί να δωθούν πάλι με ρεμούλες σε κάποιον επιχειρηματία (είτε ιδιώτη, είτε κρατικό) που θα τις εκμεταλλευόταν προς όφελός του, πιστεύουμε ότι πρέπει να καλύπτουν τις ανάγκες των κομματιών της κοινωνίας που κυριολεκτικά ματώνουν μέσα στο πλαίσιο που περιγράψαμε. Ειδικά σε συνθήκες φτώχειας και εξαθλίωσής τους. Σε αυτό είναι αυτονόητο ότι δεν ανήκουν αυτοί που αποφασίζουν τους όρους της υποτέλειάς μας, όπως σχήματα θεσμικής αντιπροσώπευσης, κόμματα και παρατάξεις, φασίστες και αφεντικά. Και για να γίνει αυτό εφικτό, έπρεπε να είναι ξεκάθαρο από την αρχή το πολιτικό πλαίσιο που βάζαμε ως αναρχικοί/ες, το οποίο κόβει την κάθε διάθεση πρόσβασής τους σε αυτούς τους χώρους. Οι όροι που βάζουμε είναι πολιτικά και κοινωνικά ανταγωνιστικοί προς τους εξουσιαστικούς μηχανισμούς και το υπάρχον σύστημα, αλλά ανοικτοί σε ότι αφορά την χρήση του χώρου και των υποδομών του από την γειτονιά, με τα χαρακτηριστικά βέβαια που έχουμε αναφέρει στα προηγούμενα κείμενά μας. Αυτό ακριβώς συμβαίνει γιατί αν δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο πλαίσιο λειτουργίας, με ελευθεριακή πάντα κατεύθυνση, δεν θα μπορούσαμε ούτε να οργανωθούμε οριζόντια, ούτε να υπερασπιστούμε τον χώρο της κατάληψης. Τα παραπάνω σκεπτικά έχουν να κάνουν με την αρχή της κοινωνικοποίησης των δημόσιων υποδομών που σήμερα στην πλειονότητά τους οικειοποιούνται από το κράτος και το κεφάλαιο, και είναι σύμφυτα με την αλληλεγγύη, την αξιοπρέπεια, την ισότητα και την κοινωνική χειραφέτηση.
Σε ότι έχει να κάνει τέλος πιο συγκεκριμένα με την όποια προσπάθεια καταστολής μας, το είπαμε και το επαναλαμβάνουμε, θα αντισταθούμε και θα απαντήσουμε δυναμικά.
Γνωρίζουμε ότι την περίοδο που διανύουμε γίνεται προσπάθεια να περιοριστεί η πρόσβαση του αυτοοργανωμένου κινήματος στο κτίριο του Ταπητουργείου με πρόσχημα το χάρατσι ενοικίασής του από το δήμο “σε ότι δεν είναι αναγνωρισμένο με νομική μορφή”.
Αυτό, αν συνυπολογίσουμε και την εισήγηση του Α.Κατωπόδη στο ΔΣ, που φανερώνει σύμπλευση της τοπικής εξουσίας στο θέμα των καταλήψεων (αναφερόμαστε πιο κάτω εκτενέστερα), μας δείχνει ότι ο σκοπός της τοπικής εξουσίας είναι να μην υπάρχουν χώροι, συλλογικότητες αυτοοργάνωσης στις γειτονιές μας.
Σε ότι μας αναλογεί δεν θα επιτρέψουμε για κανέναν λόγο η σημερινή αυτοοργανωμένη κοινότητα αγώνα που οικοδομούμε, να γίνει το αυριανό πλυντήριο κοινωνικών παροχών του όποιου ΣΥΡΙΖΑ, μέσα σε ένα δίκτυο “οφελούμενων” στα σισίτια ζητιανιάς και τα “κοινωνικά” παντοπωλεία.
Σχετικά με την συζήτηση για τα αναψυκτήρια
Σε αυτό το σημείο, θέλουμε να τοποθετηθούμε και εμείς δημόσια με τη σειρά μας για τα όσα ακούστηκαν μετά την παρέμβαση στο ΔΣ, μιας και όσο ήμασταν εκεί κανείς δεν τοποθετήθηκε απέναντί μας (αν και ζητήθηκε), ενώ αντίθετα πριν και μετά την παρέμβαση (και αφού αποχωρήσαμε), ακούσαμε, από τα τοπικά μέσα, στα ηχητικά αρχεία της συνεδρίασης πολλά και διάφορα που μας αφορούσαν. Θέλουμε αρχικά να επισημάνουμε ότι μας εντυπωσίασε ότι λίγα λεπτά πριν τη στιγμή της παρέμβασης, γινόταν η δημαρχιακή εισήγηση στην οποία μετά την παραδοχή ότι ο προϋπολογισμός αυτός είναι μνημονιακός (έστω και με τρίπλες), ακολουθεί η πρόταση για το θέμα των αναψυκτηρίων και η συμφωνία με την αντιπολίτευση για την αξιοποίησή τους μέσα από “κοινή διαβούλευση των παρατάξεων” (υποθέτουμε ότι ναυάγησε η συμφωνία με την συλλογικότητα των ΑμεΑ που ζητούσε τον χώρο της Κατάληψης Ανάληψης, καθώς δεν έγινε καμμία αναφορά σ’ αυτή). “Αυτό το θέμα θα συνεχιστεί σε κάποια ξεχωριστή κουβέντα”,ανέφερε ο Α.Κατωπόδης, που δεν θέλει να αναλάβει προφανώς μόνος του το πολιτικό κόστος μιας εκκένωσης. Ακολούθησε ο κος Γώγος, ο οποίος ζήτησε την “αξιοποίηση” των κατειλλημένων χώρων “Λαμπηδόνας” και “Ανάληψης”, όπου και διακόπτεται λίγο μετά από την είσοδο των συλλογικοτήτων/ συντρόφων/ισσων των γειτονιών.
Το ακόμα πιο ενδιαφέρον σημείο των ηχητικών αρχείων είναι ωστόσο αυτό μετά την παρέμβαση (και αφού είχαμε αποχωρήσει), όπου τοποθετούνται οι επικεφαλής από τις δύο κύριες αντιπολιτευτικές δυνάμεις, αυτές της δεξιάς παράταξης. Ο κος Γώγος που είχε διακοπεί πήρε το λόγο, και συνεχίζοντας μάλιστα στην γνωστή χυδαία του ρητορική έκανε προσπάθεια να μας εξομοιώσει με τους πολιτικούς του συγγενείς (τα ακροδεξιά στοιχεία δηλαδή), χαρακτηρίζοντάς μας ως “νεοσσούς του φιδιού”! Μάλιστα σε μια τύπου μίμηση του Άδωνη Γεωργιάδη θυμήθηκε το μέσo κινηματικής πληροφόρησης athens indymedia, όπου απαντούσαμε σε δημοσιευμένο (σε αυτό) προηγούμενο κείμενό μας, για την χυδαιότητά του να βάλει μπροστά τα προσφυγόπουλα ώστε να ζητήσει την εκκένωση της κατάληψης. Σε αυτή του την τοποθέτηση μιλάει γενικά και αόριστα για άδικη “στοχοποίησή” του, από κάποια ασύμμετρη απειλή ίσως, διότι εμείς τοποθετηθήκαμε εντελώς ξεκάθαρα και δημόσια με την υπογραφή μας, στην πολιτική αισχρότητά του να κάνει σπέκουλα πάνω σε παιδιά προσφύγων. Δεν έχασε ούτε την ευκαιρία, για ακόμα μια φορά, να κάνει λόγο και για την εναντίωσή του στις καταλήψεις, χαρακτηρίζοντας ευθαρσώς ως “σπίτι” του τους δημόσιους χώρους! Ωστόσο και αυτός άρχισε τις τρίπλες μιας και ανέφερε ότι «πολλές από τις διεκδικήσεις που έχουν οι καταληψίες, είναι αποδεκτές».
Ο κος Μπαντής τοποθετήθηκε στη συνέχεια, ο οποίος ακολούθησε αυτήν την λογική. Μας “δικαίωσε” και αυτός, λέγοντας ότι δεν διαφωνεί με πολλές από τις δράσεις μας, ωστόσο μετά από ακροβασίες φτάνει στο σημείο να μιλάει για…συνδιαχείριση του δήμου με τους κατειλημμένους χώρους! Αφήνοντας,προς το παρόν, ασχολίαστο το τελευταίο, στεκόμαστε στην επικοινωνιακή προσπάθεια να δείξει ένα “κοινωνικό” πρόσωπο ο κος Μπαντής, η οποία τον κάνει να εκτίθεται ακόμα περισσότερο εξαιτίας των πραγματικών γεγονότων. Κάποια απο τα “παιδιά” που “δικαιώνει” στην τοποθέτησή του για τις απόψεις τους, είναι αυτά που πριν τρία χρόνια τους κατέβαζε αντιεκλογικές αφίσες με τη συνοδεία του και είχε ζητήσει να τα μπλοκάρουν και να τα συλλάβουν οι αστυνομικές δυνάμεις μέσα στο κέντρο του Βύρωνα (ύψος ΟΑΕΔ) σε μια επιχείρηση άνευ προηγουμένου για τα σύγχρονα δεδομένα της γειτονιάς, με επικεφαλής τον αρχιμπάτσο Στ. Μπαλάσκα, με τον οποίο η παράταξή του βρισκόταν σε άμεση επικοινωνία (αν και σε πολιτική κόντρα καθώς ήταν πολιτευόμενος με τον κο Κόνσουλα). Η αντίσταση των συντρόφων/ισσων εκείνη τη μέρα οδήγησε σε συμπλοκή με τις αστυνομικές δυνάμεις, και την προσαγωγή έξι ατόμων, η οποία απαντήθηκε από το αυτοοργανωμένο κίνημα και τη γειτονιά με μεταμεσονύκτια πορεία προς το ΑΤ Βύρωνα, όπου τελικά κάτω από την πίεση του κινήματος απετράπηκε η σύλληψή τους και αφέθηκαν ελεύθεροι/ες. Στην μνήμη της γειτονιάς του Βύρωνα κυκλωτικές κινήσεις των δυνάμεων καταστολής και μπλόκα (με σβάστικα ή χωρίς) είναι ιστορικά καταδικαστέες. Επίσης απ’ όσα ξέρουμε, ο κος Μπαντής είναι αυτός που προσκάλεσε τον “πολυδιαφημισμένο” ως μπατσοϋπουργό (αλλά εκείνη την περίοδο ΥΕΘΑ) Ν. Δένδια στην γειτονιά για συνάντηση με τοπικά στελέχη, όπου και τελικά εκδιώχθηκε, εν μέσω απεργίας πείνας του Ν. Ρωμανού, από συντρόφους/ισσες. Δεν θέλουμε καν να φανταστούμε λοιπόν το τι είδους δήμο ονειρεύεται ο κος Μπαντής, καθώς προβλέπουμε πολύ από καταστολή και νεοδεξιές πολιτικές. Αντί για συνδιαχείριση, ας αναζητήσει καλύτερα εξωγήινους στον Υμηττό μαζί με την κομματική του οργάνωση.
Μπορεί να νομίζουν κάποιοι ότι τα προεκλογικά παιχνιδάκια ίσως τους δημιουργήσουν την εκλογική βάση που επιθυμούν, ωστόσο οι αγώνες στις γειτονιές μας εκτός από συνέχεια και συνέπεια έχουν και μνήμη. Και σε κάθε ξεχωριστή στιγμή αυτής της μνήμης θα ξεκαθαρίζουμε ότι όπως και αν το δούμε,
με αξιακούς, υλικούς, κοινωνικούς, πολιτικούς,ιδεολογικούς όρους…
Είστε εχθροί μας!
Κατάληψη Ανάληψης
e-mail:analipsi@espiv.net
Πηγή: http://katalipsianalipsis.espivblogs.net - 25 Νοέμβρη 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου