30 + 1 χρόνια από τον θάνατο του εμβληματικού αγωνιστή
Αναδημοσίευση από εδώ.
«Αυτό το βιβλίο δεν θα γραφόταν ποτέ αν οι φιλήσυχοι και αντικειμενικοί άνθρωποι όλης της γης δεν βοηθούσαν, με την αδιαφορία και τη σιωπή τους, στην επέκταση και τη συνέχιση των βασανιστηρίων», γράφει ο Περικλής Κοροβέσης υπό μορφή υστερόγραφου στο συγκλονιστικό του βιβλίο – προσωπική μαρτυρία «Οι Ανθρωποφύλακες».
Όσοι λένε «εμένα η Χούντα δεν με πείραξε» ή «μια Χούντα μας χρειάζεται», συγκαταλέγονται σε εκείνους που περιγράφει ο Κοροβέσης ως «μη ακούοντες» τις κραυγές από τα μπουντρούμια του απριλιανού καθεστώτος, όπου συνθλιβόταν η ανθρώπινη ύπαρξη, η ανθρώπινη ψυχή, ως «μη γνωρίζοντες».
Μια από τις συγκλονιστικότερες μορφές στην αντίσταση κατά της δικτατορίας υπήρξε αναμφισβήτητα ο Σπύρος Μουστακλής, ένας από τους ελάχιστους στρατιωτικούς που αντιστάθηκε έμπρακτα.
«Θα σε κάνω να ακούς ΕΣΑ και να τρέμεις»: Αυτή ήταν η φράση την οποία εκστόμισε ο διαβόητος βασανιστής Σπανός μπαίνοντας στο κελί του ταγματάρχη Μουστακλή.
Ο Μουστακλής, που πέθανε πριν από 30 χρόνια, στις 28 Απριλίου 1986, κρατήθηκε στο κολαστήριο του ΕΑΤ – ΕΣΑ για 47 ατέλειωτα μερόνυχτα, κατά τη διάρκεια των οποίων υπέστη πολύ άγρια βασανιστήρια.
Ενώ τον βασάνιζαν, ένα βίαιο χτύπημα στην καρωτίδα του προκάλεσε εγκεφαλικό με αποτέλεσμα να διακομιστεί, με καθυστέρηση πολλών ωρών, στο 401 Γ.Σ.Ν.Α., όπου εισήλθε με το ψευδώνυμο «Μιχαηλίδης» και αιτιολογία εισαγωγής… «τρακάρισμα στον Ιππόδρομο».
Το εγκεφαλικό τού προκάλεσε ολική παράλυση των δεξιών του άνω και κάτω άκρων. Η αρχική διάγνωση ήταν «αφασία κινητικού τύπου, με μπλοκαρισμένο το κέντρο της κίνησης και της ομιλίας, εξαιτίας του εγκεφαλικού που προκλήθηκε από βίαιο χτύπημα στην καρωτίδα».
Σε συνέντευξή της, το 2010, η σύζυγός του, Χριστίνα Μουστακλή, έλεγε: «Όταν το 1973 ο Σπύρος Μουστακλής βρέθηκε στα χέρια των γιατρών του 401 “ένα κομμάτι συκώτι”, όπως τον χαρακτήρισε η κυρία Πολίτη που τον παρέλαβε, κανείς δεν τίμησε τον όρκο του στον Ιπποκράτη. Έκαναν ό,τι ήθελαν σε έναν άνθρωπο που είχε χάσει τα πάντα. Δεν ειδοποίησαν ποτέ κανέναν συγγενή του για την κατάστασή του και σαράντα επτά ολόκληρες μέρες έκρυβαν έναν ζωντανό νεκρό, συνωμοτώντας με τους δικτάτορες και καλύπτοντας τους δήμιους των ΕΑΤ-ΕΣΑ. Ούτε και εκείνοι ζήτησαν μια συγγνώμη όλα αυτά τα χρόνια. Εγώ προσπάθησα να περισώσω ό,τι είχε απομείνει από τον άνδρα μου και να σταθώ δίπλα στην κόρη μας, τη Ναταλί, που ήταν τότε μόλις δεκαέξι μηνών»…
Στη συνέχεια, ο Μουστακλής μεταφέρθηκε στην Πολυκλινική Αθηνών, κι έπειτα στο ΚΑΤ, όπου παρέμεινε για δυο χρόνια, υποβαλλόμενος σε εντατικές φυσικοθεραπείες. Ύστερα από πολύμηνες προσπάθειες, κατάφερε να σταθεί όρθιος και να περπατήσει, αλλά δεν μπόρεσε να ξαναμιλήσει κανονικά.
Έπειτα από αυτό το συμβάν, το δικτατορικό καθεστώς, φοβούμενο αντιδράσεις, μετρίασε τα βασανιστήρια κατά των αξιωματικών που είχαν συλληφθεί.
Η τραγική κατάληξη του Μουστακλή αλλά και η ηρωική του στάση παραμένουν διαχρονικά σύμβολα του αγώνα κατά τις δικτατορίας.
Μετά το θάνατό του, δόθηκε τιμητικά το όνομά του στο στρατόπεδο – κέντρο νεοσυλλέκτων του Μεσολογγίου (Σύνταγμα Πεζικού). Προτομή του έχει αναγερθεί στα πρώην κρατητήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ (σήμερα πάρκο Ελευθερίας) στην Αθήνα. Υπάρχουν οδοί με το όνομά τους στην Πυλαία Θεσσαλονίκης, στην Καλαμαριά, στην Ερμούπολη, στα Χανιά και το Ηράκλειο Κρήτης, στο Ίλιον, στη Λυκόβρυση και στο Αιγάλεω της Αθήνας.
Χαρακτηριστικοί είναι οι στίχοι του Αντώνη Δωριάδη που δημοσιεύθηκαν στην «Ελευθεροτυπία» για το μαρτύριο του Σπύρου Μουστακλή: «Του ζήτησαν να μαρτυρήσει / Δε μίλησε / Του τσάκισαν τα δόντια / Του τσάκισαν τα δάχτυλα / Του τσάκισαν τα πλευρά / Σιωπούσε / Του ’καψαν το στήθος / Του ’καψαν τα πόδια / Του ’καψαν την κοιλιά / Δε μαρτυρούσε / Του θραύσαν τις μασέλες / Του μάτωσαν τα νεφρά / Του συνθλίψαν τους όρχεις / Αυτός σιωπούσε / Κοίταζε μόνο / Αιώνες μακριά / Με τα μάτια / Του Ιησού».
Μετά από χρόνια, ένας από τους πρωτεργάτες της απριλιανής δικτατορίας, ο Παττακός, ερωτηθείς σχετικά, δήλωνε: «Καλά του κάναμε. Να ησυχάσουμε. Η δύναμις επιβάλλεται δια παντός τρόπου. Ό,τι δε λύνεται, κόβεται. Σπαθί»…
Επιμύθιο, αυτό που είχε πει η σύζυγός του Σπύρου Μουστακλή, ότι εκείνος δεν ήθελε κανέναν να τον λυπάται. Και ότι η κατάστασή του «δεν τον πείραζε, γιατί έκανε αυτό που πίστευε»…
Πηγή: toperiodiko.gr - 28 Απρίλη 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου