Οι μόνοι που έχουν το δικαίωμα να ρίξουν τον Ερντογάν είναι οι ίδιοι οι Τούρκοι πολίτες

Αναδημοσίευση από εδώ.

Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,

Το στρατιωτικό πραξικόπημα στην Τουρκία απετράπη, αφήνοντας πίσω του 265 νεκρούς μέχρι αυτή τη στιγμή και επερχόμενες θανατικές ποινές.

Υπάρχουν ακόμα συγκρούσεις με πραξικοπηματίες και φρεγάτες που πέφτουν υπό τον έλεγχο αντιφρονούντων, αλλά νομίζω ότι επί της ουσίας έχει αποτραπεί.

Ωραίο πραξικόπημα, από τα Lidl.

Πέραν της πλάκας, αν δεν έβγαινε ο τουρκικός λαός στους δρόμους, δεν νομίζω ότι είχε πιθανότητες να αποτύχει το εγχείρημα των συνταγματαρχών.

Αυτή ήταν και η παράμετρος που έκανε τόσο ενδιαφέρουσα τη νύχτα στην Τουρκία: η μαζική αντίδραση του κόσμου.

Τα υπόλοιπα στην πορεία.

Είναι ξεκάθαρο, όμως, ότι είχαμε/έχουμε ένα μπρα-ντε-φέρ ανάμεσα σε κομμάτια της τουρκικής αστικής τάξης -και όχι μόνο- όσον αφορά την χάραξη της μελλοντικής πορείας της χώρας.

Και μόλις βγήκε ο κόσμος στους δρόμους, λες και κάποιος τράβηξε το καλώδιο του πραξικοπήματος.

Είναι ξεκάθαρο ότι οι πραξικοπηματίες είχαν πλάτες τη μια στιγμή και την επομένη βρέθηκαν ξεκρέμαστοι, λες και όλο αυτό ήταν ένα κοινωνικό πείραμα ή ένα ιδιότυπο δημοψήφισμα, τι διάολο.

Είδα τον κόσμο στους δρόμους και πραγματικά είναι ωραία εικόνα, χωρίς να πρέπει να ασχοληθούμε με τις σκηνές βίας κατά στρατιωτών κτλ.

Βέβαια, αν είχαν επικρατήσει οι στρατιωτικοί, λογικά απλά θα είχαν αντιστραφεί οι ρόλοι και θα βλέπαμε στρατιώτες να λιντσάρουν πολίτες.

Δεν υπάρχουν άλλωστε βελούδινα πραξικοπήματα ή αναίμακτες επαναστάσεις· το λέω επίτηδες γι’ αυτούς που νομίζουν ακόμα στις ειρηνικές εξεγέρσεις.

Και μην ξεχνάμε ότι όλη αυτή η κάθοδος των πολιτών έγινε μετά τα μεσάνυχτα και μέχρι τις πρωινές ώρες.

Καλά, αυτό με τις selfie μπροστά από τους Τούρκους στρατιώτες ή το τρέξιμο Τούρκων πολιτών στα ΑΤΜ -τις πρώτες στιγμές μετά το κλείσιμο των δυο γεφυρών στο Βόσπορο- θα το μελετούν κάποτε στην επιστήμη της παλαιοντολογίας, αλλά μην το γελοιοποιήσουμε εντελώς, δεν ήταν οι κυρίαρχες εικόνες.

Αυτό που λίγοι θα συνειδητοποιήσουν είναι ότι, ασχέτως αν παραμένει στην εξουσία ένας σουλτάνος με δημοκρατικό μανδύα, στην πραγματικότητα, είναι τεράστια επιτυχία για κάθε άνθρωπο στον πλανήτη, η άρνηση του τουρκικού λαού να αποδεχθεί ένα στρατιωτικό πραξικόπημα.

Φοβερό το τεράστιο πλήθος που ξενύχτησε και που ξεχύθηκε στους δρόμους της ‘Αγκυρας και της Κωνσταντινούπολης, αλλά και άλλων πόλεων.

Και δεν είναι όλοι φυσικά φανατικοί οπαδοί του Ταγίπ· βγήκαν κυρίως άνθρωποι που δεν ήθελαν να χάσουν έστω και αυτά τα ελάχιστα δικαιώματα που προστατεύονται στην σημερινή, «κοσμοπολίτικη» Τουρκία.

Ακόμα και αν την επομένη, η καθημερινότητα τους χειροτερέψει· άλλωστε στο χέρι τους είναι και πάλι να μην το δεχθούν.

Πάντως, αν οι πολίτες αποδέχοταν παθητικά μια στρατιωτική χούντα, τότε τα πράγματα σίγουρα δεν θα εξελίσσονταν προς το καλύτερο.

Τι να λέμε τώρα, διανοηθήκαμε τι θα συνέβαινε τις επόμενες βδομάδες στην Τουρκία αν επικρατούσε ο στρατός;

Ασχέτως αν καταπατούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Τουρκία από τη σημερινή της κυβέρνηση, είναι πολύ επικίνδυνη μια στρατιωτική χούντα· άλλο που κάποιοι ‘Ελληνες γουστάρουν κάτι τέτοιες γραφικές καταστάσεις ως λύση στα προβλήματα τους.

‘Αλλωστε, οι μόνοι που έχουν το δικαίωμα να ρίξουν τον Ερντογάν είναι οι ίδιοι οι Τούρκοι πολίτες.

‘Οχι, μπράβο τους που στήθηκαν μπροστά στα τανκς, παντελώς άοπλοι.

Αντί να πάνε για ύπνο, ξεχύθηκαν στους δρόμους -όχι τόσο για να υπερασπιστούν τον Ερντογάν- αλλά κυρίως γιατί πιστεύω πως ξέρουν ότι μια χούντα δεν φέρνει τη δημοκρατία.

Μπράβο τους που «συνέλαβαν» στρατιώτες.

Μπράβο τους που κατέλαβαν τανκς με τα γυμνά τους χέρια.

Μπράβο τους που έκατσαν ακόμα και απέναντι σε ελικόπτερα.

Τι να λέμε τώρα, κοίτα πολιτισμό οι Τουρκαλάδες.

Δεν είναι λίγο.

Και ευκαιρία όλο αυτό να βλέπουμε επίσης, ποιοι παλεύουν για τις αξίες στα δύσκολα και ποιοι ξετρυπώνουν το φίδι από την τρύπα.

Ο παντοδύναμος Ερντογάν το μόνο που έκανε όλη νύχτα ήταν να κάνει αιτήσεις για πολιτικό άσυλο, να βολτάρει με το πρωθυπουργικό τζετ και να περιμένει καρτερικά τις μάζες να τον βγάλουν από τη δύσκολη θέση.

Πολύ γρήγορες πια οι εξελίξεις τη σημερινή εποχή.

Οι Τούρκοι περάσαν από το 1965 στο 1974 σε λιγότερο από έναν χρόνο.

Κάνα δυό ώρες μετά, ο Ταγίπ κατέβηκε από το πρωθυπουργικό τζετ, σαν άλλος …Καραμανλής να κάνει και διάγγελμα και να μιλάει για τα ωραία F-16 που τον έσωσαν.

Ο Ερντογάν δηλαδή θα έλεγε ότι σώθηκε από τα social media που έκλεινε όποτε γούσταρε και από τους διαδηλωτές που πυροβολούσε πριν κάποια χρόνια στην πλατεία Ταξίμ;

Ωπ, περίμενε το είπε και αυτό, ευχαρίστησε τα εκατομμύρια που ξεχύθηκαν στον δρόμο.

‘Αλλωστε κάποιος πρέπει να υιοθετεί κάθε φορά αυτά τα «ορφανά», όπως ο Αλέξης πέρσι έκανε δικούς τους τους χιλιάδες ανθρώπους που βγήκαν στη συγκέντρωση του ΟΧΙ.

Κοίτα να δεις.

Ορίστε, κράζουμε τα κοινωνικά μέσα αλλά, αν είμασταν στη δεκαετία του ’60, θα είχε γίνει το πραξικόπημα με συνοπτικές διαδικασίες και θα το μαθαίναμε όλοι μετά από δυο-τρεις μέρες.

Είναι να κλαις από τα γέλια, το Twitter φαίνεται να εμπόδισε μια στρατιωτική χούντα στην Τουρκία, τουλάχιστον με τα τωρινά δεδομένα.

Το πρόβλημα τελικά των Ελλήνων δεν είναι ότι ξημεροβραδιάζονται στο Facebook, απλά ότι δεν κάνουν τίποτε άλλο.

‘Ασε που τις ίδιες σκέψεις με τον Ηλία, έχουμε όλοι.

Μέχρι και οι… βάρβαροι Τούρκοι αποδείχθηκαν πιο μάγκες από τους ‘Ελληνες.

Καταπληκτική και η κινητοποίηση των δυτικών ηγετών, οι οποίοι επί 4 ώρες απέφευγαν να προβούν σε βροντερές δηλώσεις, καθώς δεν ήθελαν να κόψουν τυχόν γέφυρες με μια ενδεχόμενη στρατιωτική χουντοκυβέρνηση (πρώτα η μπίζνα, μετά η δημοκρατία).

Μόλις όμως διαφάνηκε ότι οδηγείται προς αποτυχία το εγχείρημα, έσπευσαν όλοι να υπερασπιστούν την δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση χαχαχαχα.

Γελοίοι.

Τι ωραίο θα ήταν να συνειδητοποιήσουν ξαφνικά οι λαοί ότι μπορούν χωρίς πατερούληδες ή συνταγματάρχες, αλλά δεν πειράζει μην τα θέλουμε όλα δικά μας.

Η ανθρωπότητα πάντως δείχνει ότι προχωράει, παρότι καμιά φορά νομίζεις ότι δεν το κάνει.

Απλά, το κάνει βασανιστικά αργά.

Τελικά εκεί που αυξάνεται ο κίνδυνος, αυξάνεται επίσης και η δυνατότητα της σωτηρίας, όσο υπερβολικά αισιόδοξο και αν ακούγεται.

Και τα λέω αυτά, παρότι πιστεύω ακράδαντα ότι η Τουρκία θα γίνει λιγότερο δημοκρατική τώρα, χρησιμοποιώντας την εύκολη δικαιολογία των σημερινών γεγονότων.

Αλλά είδα και κάποιες εικόνες σήμερα που ίσως εμποδίσουν το άμεσο μέλλον να είναι κατάμαυρο σαν πίσσα.

Ο μοτοσυκλετιστής που πάλεψε να σταματήσει το φορτηγό στη Νις και τελικά σκοτώθηκε στην προσπάθεια, καθώς έχασε την ισορροπία του.

Ο Τούρκος αστυνομικός που προστατεύει τον στρατιώτη για να μην λιντσαριστεί.

Και εκείνοι οι Τούρκοι που έκατσαν απέναντι από τα τανκς και τα ελικόπτερα παρακαλώ, ρισκάροντας τη ζωή τους για τη δημοκρατία· έστω και αυτή την επίπλαστη, την αστική, του Ερντογάν.

Ηλιαχτίδες, τι να λέμε τώρα.

Α… παραλίγο να το ξεχάσω.

Αυτό που κάποιοι ‘Ελληνες βουλευτές -ονόματα δεν λέμε Μίλτο- τιτίβιζαν σχετικά με το επερχόμενο στρατιωτικό πραξικόπημα, πως η Ελλάδα πρέπει να πάρει μέτρα άμεσα για να αναχαιτίσει τους Τούρκους στα σύνορα της, εντάξει δείχνει ποιοι είναι οι πραγματικοί καθυστερημένοι των Βαλκανίων.

Καταρχάς, πήρες άδεια από τους δανειστές να μιλήσεις, Μίλτο;

Πρώτα θα ρωτάς και μετά θα μιλάς, εντάξει;

Μην κινδυνεύσει και η χώρα να βγει από το ευρώ, άντε μπράβο.

Ο αρχηγός του στο μεταξύ ζητούσε 1 λεπτό σιγή στο Twitter νωρίτερα για την τραγωδία στη Νις.

Κοίτα, ‘Ελληνα, ποιοι περιμένεις πάλι να σε σώσουν.

Αλλά είσαι κι εσύ ένα κελεπούρι…

‘Η το άλλο;

Που βγαίνει ο πρωθυπουργός που κατούρησε το δημοψήφισμα και δίνει συμβουλές στους Τούρκους για την τήρηση του Συντάγματος και την προστασία της δημοκρατίας;

Αχαχαχαχαχαχα, εντάξει η Ελλάδα είναι όντως ένα απέραντο φρενοκομείο.

Σταματήστε ρε, πραγματικά.

Για να δούμε τώρα τι θα ξημερώσουν οι επόμενες ώρες στην Τουρκία.

‘Ηδη, δυο ευρωπαϊκά κράτη, σε ένα μόνο 24ωρο, έχουν έτοιμες τις δικαιολογίες για να κηρύξουν στρατιωτικό νόμο ή τέλος πάντων να μετατραπούν σε πλήρως αστυνομοκρατούμενες «δημοκρατίες», με καθεστώς έκτακτης ανάγκης επ’ αόριστον.

Αλλά στα παπάκια μου, αυτά, ούτως ή άλλως, συμβαίνουν και στον υπόλοιπο κόσμο με ή χωρίς δικαιολογίες.

Ζούμε σε πολύ περιέργους καιρούς που εγκυμονούν περίεργες εξελίξεις και που απαιτούν την αλλαγή συνειδήσεων αλλά και τον κόσμο κάποτε να σταματήσει να ικετεύει τους δικτάτορές του να τον σεβαστούν.

Εκεί παίζεται το παιχνίδι και όχι τόσο στον στρατιωτικό ή πολιτικό έλεγχο της Τουρκίας ή στον αν η Γαλλία θα ζει καθημερινά με την τρομοκρατία.

Τι θα κάνεις εσύ -ναι ΕΣΥ- για όλα αυτά;

Φυσικά, αυτό που έζησε η Τουρκία δεν είναι το πρώτο «τηλεοπτικό» πραξικόπημα, αν και είναι το πρώτο που είδα προσωπικά.

Το πρώτο ήταν στη Βενεζουέλα επί Τσάβες, το 2002, που οργανώθηκε από τα κανάλια και τους Αμερικάνους.

Επίσης, νομίζω εμπίπτει σε άλλη «κατηγορία» η ζωντανή σύνδεση -τον Μάρτιο του 2003- με τη νυχτερινή Βαγδάτη και τις χιλιάδες εκρήξεις μπροστά στα μάτια μας στο CNN, και τους δημοσιογράφους να σχολιάζουν με δέος, λες και ρίχναμε λουλούδια στους Ιρακινούς.

Ακόμα θυμάμαι εκείνη τη νύχτα και ανατριχιάζω.

Πιτσιρίκο, αν μπορείς να κρατήσεις λίγο το μπλογκ, ρε συ, να κάνουμε και εμείς κανένα μπάνιο. Ευχαριστώ χαχαχαχα.

Με εκτίμηση

Άρης

(Αγαπητέ Άρη, οι Τούρκοι πολίτες βγήκαν στους δρόμους, για να προστατεύσουν αυτή την δημοκρατία που έχουν. Και να την κάνουν καλύτερη. Ο Ερντογάν είναι εκλεγμένος, όσο κι αν δεν μας/μου αρέσει. Δεν θέλω να κάνω συγκρίσεις των Τούρκων με τους Έλληνες. Νομίζω πως η αφασία των σημερινών Ελλήνων δεν συγκρίνεται με τίποτα. Διαβάζω τα περισπούδαστα και υποτιμητικά σχόλια πολλών Ελλήνων για τους Τούρκους, τους Βρετανούς, τους Ισλανδούς και άλλους, και σκέφτομαι πως δεν έχουν αντιληφθεί πως η κατάστασή τους είναι δραματική και ότι θα έπρεπε να έχουν βγάλει τον σκασμό. Οι Τούρκοι δεν βγήκαν στους δρόμους για να την πουν στους άλλους λαούς· οι Τούρκοι βγήκαν στους δρόμους για τις ζωές τους, τα παιδιά τους, την κοινωνία τους και τη χώρα τους. Όποιος μπορεί, καταλαβαίνει· οι υπόλοιποι θα βλέπουν πάντα φαντάσματα. Δεν ξέρω τι θα γίνει μετά. Ξέρω πως την ώρα που καλείσαι να φερθείς σαν συνειδητός πολίτης, είναι χρέος σου να είσαι παρών. Εμείς κρυφτήκαμε. Κρυφτήκαμε κι από τους εαυτούς μας. Θεατές στις ζωές μας. Άρη, να το κρατήσω το μπλογκ. Δεν σταματάω ποτέ να γράφω. Ούτε μέρα. Είναι άσκηση πειθαρχίας. Και από το νοσοκομείο έχω γράψει. Οπότε, γράφε Άρη, γιατί γράφεις επειδή το αγαπάς. Κι αυτό δεν κρύβεται. Αν δεν μου έστελνες τα κείμενά σου, κάπου αλλού θα έγραφες. Αφού το γουστάρεις. Να είσαι καλά. Άντε, βούτα.)

Πηγή: pitsirikos.net - 16 Iουλίου 2016